Nimet Öner Şiirleri - Şair Nimet Öner

Yaşam envai renklerle,
Bana göz kırparken, kesme yolumu.
Ben yaşama dolu dizgin akarken,
Çevirme yönümü ölüm.

Mutluluk der dururuz,
Elde etmek için çabalarımız sınırsız.
Deseler ki mutluluk kaf dağının ardında,
Ferhat oluruz.
Deseler ki bulutla gök arasında,
Merdiven vururuz.

Anlat bana hüzün çocuk;
Gökkuşağı var mı senin ülkenin semalarında?
Hani yağmur sonrası güneş ışınlarının buhara değmesi var ya,
Hani salıncak kurar ya gökyüzüne
Ve dünyadaki tüm güzel renkleri katıp haresine,
Tahtında oturur bir sultan edasıyla.

Ben doğduğum gün,
Havva Adem'i kandırıyordu günahları hiçe sayarak.

Ben doğduğum gün,
Tanrı İsa'yı kutsuyordu babasızlığıyla.
Bedeviler Hira dağında,mucize bekliyordu.

Karanlıktan korkma çocuk!
İlk mekanın karanlıktı, şerbetlisin ilk günden.
Say ki anne karnındasın her karanlığa itildiğinde.
Kirli yüzleri görmezsin hiç değilse.

Karanlıktan korkma çocuk!

Her an aklımdasın sevgili;
Varamadığım, göremediğim, saramadığım, dokunamadığım.
Şu yer,şu gök,şu umman yokluğunla inlerken,
Ruhlarımız iki kadim dost gibi,
Bir nehrin kenarında,
Bir dağın eteğinde,

Biz insanoğluyuz,
Adem'den bu yana,
Ne çok tüketiyoruz?
Büyürken çocukluğumuzu,
Yaşarken ömrümüzü,
Her yeni günde

Geçti gecenin kasveti, sıtması, kâbusu,
Kapandı karanlığın kapısı,
Yelken açtım gün deryasına,
İlerliyorum demir atmak için gün ortasına.

Açtım gözlerimi hasret kokan bahar sabahına,

Ne zaman yalnız kalsam,
Hüzün alır eline zafer bayrağını.
Müsade istemeden,
Geçip yüreğimde oturur.
Sallar bayrağı bir sağa-bir sola,
Hakimiyetini kutlar sözümü dinlemeden.

Acının gözbebeklerinden kaçıp,
Sana geldim.
Yorgunum, al ruhunda dinlendir beni.
Bin yıllık uykusuz gibi,
Al, gözlerinde uyut beni.
Sağım solum karanlık,