Nimet Öner Şiirleri - Şair Nimet Öner

Şehrin uzak mahallesinde, Martılardan önce çocuklar koşdu çöplüğe
Ah çocuklar mavi yüreklerinden vurulan çocuklar, rızık toplamaya koyuldular çöplük tarlasında!
Ramazan bir poşet ekmek buldu! Gözlerinde sevinçlerle sesine taşınan heyecan birlik oldu bir çığlık koptu tarlada Martılar korktu. "arkadaşlar ekmek buldum küflü taraflarını koparırsak işte size taptaze çıtır çıtır fırından yeni çıkmış gibi ekmek." Ve arkadaşları, başları eğik, bakışları donuk, suskun dilleriyle onay verdiler..
Hep birlikte tarladan çıkıp,
Kalabalığa Karışarak kayboldular hayatın adaletsiz yollarında..
Üzgünüm çocuklar üzgün olmanın yetersiz olduğunu bile bile üzgünüm.

Aslında çok değildi insanın insandan beklediği! anlaşılmaktan ibaretti, Olmadı...

Aslında çok değildi insanın hayattan beklediği!
Mutluluktan ibaretti,
Olmadı...

Gri bir hüzün düşüyor akşamın kızıl percemine
Saatin kalp atışları, nabzımın ellerinden tutup
Zamansızlığa taşıyor, tüm cümlelerimi..
Dilsiz sözsuz kalıyorum avaz lar içinde
Geceye taşıyorum  akşamdan kalma özlemlerimi
Yolsuz ayaksız kalıyorum  vuslat lar içinde

Melekler şehri


Bu akşam üstü;
Güneş eteklerini toplayıp gitmeye yeltenirken,

Yusuf 'un gözyaşları

Ruhum ruhuna yolculuk yapardı bazen

Dolaşırdı karanfil kokan sokaklarını

Kurabiye kokusu ve kareli battaniye keyfinde
begonvil ıtırı sarmalında balkonumun rüzgarına asarken umutlarımı şakaklarıma kar yagmış buldum kendimi
Üşüdüm teuta hiç üşümediğim gibi
Söyle bu neyin laneti?

Sevdiğim vardı benim ve sevenim

‎Adını Yazdım – İstanbul’un Arka Sokaklarına
‎
‎Adını yazdım
‎İstanbul’un arka sokaklarına
‎Issız bir duvarın tam ortasına
‎Bir çocuk gülüşü gibi

Ağıt

Göğsümde Uyuyan Veda
Senden geriye kalan en sessiz şiir olsun diye kalpten geceye dokunan bir ağıt.

Göğsümde uyuyan veda,

Ahh makamı


Gözlerimdeki hüznü herkes sevdadan bilir
Bilmezler ki, Bu kadar hüzün

Aht-i aşk

Yüreğimde binlerce el var hepsi sana uzanıyor!
Ve binlerce ayak, hepsi sana koşuyor!
Kaç gözüm var bilmiyorum
Hepsi sana bakıyor!