Ben seni severken aldanmışım kendime,
Kalbimi açarken, kapatmışım perdeyi.
Bir bakışın yetti beni benden almaya,
Oysa ne çok severdim, önce kendime dönmeyi.
Keskin bir gülüş,
Keskin sirkeye bile bedel değil.
İçinde, benden kalan küçük ama
Koskoca hatırların bir nevi tozu.
Sanki insanlar karmaşık,
Bir sevda ki bu anlatılmaz…
Her gözyaşı, boşa akmaz…
Derinden sevmenin bedeli ağır…
Bu nasıl bir derya hiç gözükmez…
Bir sevda ki bu anlatılmaz…
Bugün yine sensiz uyandım.
Sevdamın yaralı yüzü…
Güneş yine doğmamış,
Kokunu bıraktığın yerde kaldım…
Gönlümün nefesi, neredesin?
Ben sana kör kütük âşıktım
Şimdi sırılsıklam sevdalıyım.
Gel sevdiğim gel...
Aklımı kaybetmeden gel.
Ruhumu öldür yeter.
Zaten ben, benden beter...
Meczup artık kalabalığı sevmez,
Nerede bir çıkmaz sokak var
Yüzünü duvarlara çevirir...
Günahlardan sıyrılmak isterken,
Çok şey istemedim ondan aslında,
Sevmesini bile beklemedim…
Bir “gerçek” yeterdi,
Bir “dürüst” bakış…
Ama o hep sustu,
Hep bir adım uzakta kaldı,
Şimdi öyle bir yerdeyim ki,
İzinin kaybolduğu yerde…
Kokuna başka sokaklar değmiş,
Hasretine bulutlar çökmüş.
Nasıl anlatsam, bilemiyorum,
İçimde ateş, silemiyorum.
Her gece senle direniyorum,
Sensiz hayata giremiyorum.
Dört duvar küskün, benle barışık,
Bir sen yoksun, o kadar…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!