Nilgün Acar Şiirleri - Şair Nilgün Acar

GÜNLÜĞÜMDEN-10
Sevgili Tutku,zaman zaman bazı şeylere hüzün duysam da:Artık hep mutluyum.Şükürler olsun,güzel şeyler oluyor.
Dün akşamüzeri,Anar’ı yemeğe çağırdık.O zaten yemek yiyormuş.”Bu gün jaz festivali’nin son gecesi,gelmek ister misin? ” dedi.İlkine de gitmiştik. ”Tabii gelirim,”dedim.Sekizbuçuğa doğru geldi.Yollarda söyleşe söyleşe,tam zamanında yetiştik.
Bu seferki konser değişikti.Tam Jaz’dı.Üç kişilik bir grup.Vurmalı çalgılar,kontrbas ve piyano.Grup şefi Kerem GÜRSEV, iki-üç gün önce belinden ameliyat olmuş.Doğru-dürüst yürüyemiyordu bile.Ama iğne ve ilaçlarla,konserine çıktı yine de.
Güzeldi,klasik müzik tadı ve esintileri vardı.Böylesi güzellikler kaçırılmamalı,yaşanmalı.Ben de yaşayabildim,sevgili Anar’ın sayesinde.
Anar,bana karşı gerçekten çok özverili.İyi bir şans benim için.Onun sayesinde,birçok değişik güzelliği yaşayabiliyorum.Tanrının armağanı bana diye düşünüyorum.İkimiz de birbirimizden,çok şey öğreniyoruz.Dostluğunu,çok seviyorum.

GÜNLÜĞÜMDEN-11
Sevgili tutku merhaba! Slow bir radyo kanalı açtım ve seninle söyleşiyorum.Şebnem FERAH sanki benim için yazılmış bir şarkıyı söylüyor.SİL BAŞTAN BAŞLAMAK GEREK BAZEN.HAYATI SIFIRLAMAK.
Kaç kez sıfırladım hayatı? Çok iyi oldu.Hele son sıfırlayışım harika oldu.En büyük hedeflerimden birisiydi bu sıfırlayış ve bambaşka bir yaşama başlayış.Çok mutluyum.
Dün akşam:A.K.M.de imza günüm vardı.Güzel bir elbise almıştım.Kuaföre de gittim.Hem makyajımı,hem de saçlarımı yaptırdım.İnanılmaz güzel bir genç kadın oldum. Bakışları görmeliydin.Herkes,çok güzel olduğumu söyledi.
Alanyada çok sevilmeye başladım.Kültür Merkezindeki sahneyi görebilmek için,rampa yaptırmış belediye başkanı. Beni de yanına oturttu.Konuşmaları ve sunumları,onun yanında izledim.Kaymakam ve merkez Valisi de yanıma gelip,elimi sıktılar.Söyleştik bir süre.
Standımın başına geçtiğimde de,ilgi eksilmedi.Orada, kitaplarımı imzalamak,çok gurur vericiydi.Gecenin yıldızıydım.Prensestim ben.Şerife bile,herkesin bana nasıl baktığını? söyledi.Güzel,bakımlı,başarılı bir kadın olmayı, çok seviyorum.

GÜNLÜĞÜMDEN- 11?
Bir Pazar günü. Ve ben evimdeyim. Şimdi Alanyum, insan kaynıyordur. Başımı döndürürdü, o kalabalık. İzlemek te güzeldi. Çocuklara öpücük gönderirdim hep. Satış yapayım diye, insanlarla göz teması kurmaya çalışırdım, gülümseyerek.
Şimdi evimde huzurun, sakinliğin tadını çıkarıyorum. Çok yorulmuşum. Hala atamadım üzerimden. Bir de dün üşütmüşüm. Her tarafım ağrıyor. İyi ki, bir yere gitmek zorunda değilim.
Az önce, Ayşe’yle konuştuk telefonda. Haziranda gelecekmiş. O zamana dek, bir kanepe almalıyım. Bir de, vantilatör. Çalışacağım için, ya yerime birini bulacağım. Ya da iş bitiminde, gezeriz. Sahilde şarap içeriz. Ne güzel olur? Ayşeyi seviyorum, İlhan’ı da.
Geçen yaz sonu, Anar’la, ne kadar yoğun ve güzel şeyler yaşadık? Bir keresinde, ikimiz de sarhoş olmuştuk. Diğer arkadaşları içeride bırakıp, balkona çıkmıştık hava almaya. Anar’ın yere oturup, kendine gelmeye çalışması, hala gözümün önünde. Ben de hem onu gözlüyor, hem de nefes alıp veriyordum.Sigara dumanına dayanamıyorum, beni hasta ediyor.
O toplantılarda, Anar hep yanımda otururdu. Sanırım enerjimi- elektiriğimi hissetmek isterdi. Ve ne zaman balkona çıksam? Hemen arkamdan gelirdi. İçim sevinç dolardı.

Gitmelere daha yakınım
ama kal dersen kalırım belki
çabuk ol zaman azalıyor
o kadar çok bekledim ki
sayısız parçalaraa ayrıldım
dahha fazla bölünemiyorum

Gülüşünle cemre düşer gönlüme
bir sevda ateşi yanar göklerde
adını yazarım tüm mevsimlere
dokunur aşk çiçeklerin rengine
seni dağların sabrıyla beklerim
çöllerin yangınıyla ahh çekerim

Ne olur
gülebilsen
gül anneciğim
şöyle ağız dolusu
yürekten

Evet güzeller güzeliydin
yüreğin yüzüne yansırdı
tutunmasam düşecektim
gözlerini ilk gördüğümde
o gözlerin ki
dünyanın en güzel mavisi

H A L İ L
Yeni yaşamımın daha ilk adımında ve tamamen isteğimin dışında.Bir anlamda,mecbur kaldığım için,sadece deneme amaçlı kabul ettiğim,küçük bir çocuk girdi hayatıma.
İlk aylarda epey şaşkındım.4 yaşındaydı henüz.Ve sadece,annesinden ayrı kalmasın diye kabul etmiştim. Ve isteksizdim,katlanıyordum,bazen de sabırsızdım.
Bakıcımın-ev arkadaşımın oğluydu.Genç kadın eşinden ayrılmıştı.Sorumsuz bir adamdı.Biz karşılıyorduk çocuğun her şeyini.
Küçük bir erkek çocukla yaşamak,bambaşka bir şey. Ben,aramızda 7,5 yaş olan kızkardeşimi büyütmüştüm. Sonra unuttum tabi ki,küçük çocuk bakmayı.
Zorlandığım,isyan ettiğim anlar oldu.Sanırım, olanağım olsaydı? bırakıp giderdim.Çünkü düşünmediğim,planlamadığım bir şeydi.Ayrıca:Değişik nedenlerden,hepimiz travma yaşıyorduk.

HAYATA SEVGİLERLE
Merhaba! Evet, hayata sevgiler gönderiyorum. Bu işime başladığımdan beri, ilk kez içim sıkılmıyor. Sanırım, yan stantdaki kadının hiç gülmeyen yüzü, yaydığı negatif elektrik, beni olumsuz etkiliyordu.
Bu gün, yerim değiştirildi. Şu an kafam rahat.Kimsenin gerilimini yaşamıyorum. Yanıma kimse gelmedi daha. Dilerim, hayırlı birileri gelir. Üç stand daha kurulacakmış.
Elektrik direklerinden, hatlar çekildi ve lamba bağlanacak uçlar takıldı. Evden, abajurun lambasını getirip taktırdım. Küçük gibi görünüyor ama akşam göreceğim, yeterli olup olmadığını. Yetersiz kalırsa? Başka lambayla değiştiririm. Yarın, bilgisayarım için de, fiş takılacak. Çok iyi olur.
Bu gün işe tek başıma geldim. Arda’nın veli toplantısı varmış. Yağmur’la birlikte çıktık. Ben tek başıma buldum. Hep çok karışık geliyordu buranın yolu. Gerçekten de benim için karışık. Hayatım boyumca, yol bulmak zorunda kalmamıştım.Hep yanımda birileri oluyordu ya da beni götüren şoför, yolu biliyordu. Ben hiç ilgilenmiyordum. Etrafa bakmanın tadını çıkarıyordum.
Ama akülü arabamla, işe gidip gelirken: Önce Alanyum ve eve gidip gelmeyi öğrendim. Şimdi de, bu işime gidip gelmeyi öğreniyorum. Bir kere de, tek başıma eve gitmiştim. Yağmur yağmıştı ve hava soğumuştu.

GÜNLÜĞÜMDEN- 8?
Merhaba sevgili Tutku! Son günlerde, seninle pek söyleşemedik. Bunun, çok güzel bir nedeni vardı. Haberleri okurken, başbakanın beyin ölümü gerçekleşmiş bir genç kız için bir doktoru görevlendirdiğini öğrendim.
Bu doktoru merak edip araştırırken, o kadar harika ve beklenmedik bilgilere ulaştım ki…Önce karşıma, Almanyada bir merkezde, kök hücre tedavisiyle, benden çok kötü durumda olanların bile, iyileştirildiği bilgisi çıktı. Ama çok pahalıydı.
Sonra, buradaki doktoru ve kök hücre tedavisini çok araştırdım internetten. Sürekli internette araştırma yapıyordum. Çünkü, Alanyumdaki günlerim sayılıydı. Ve evde internet yok.
Dün, son gecemdi Alanyumda. Bu sabah işe gitmedim. Erkenden, standımı alıp, tadilata götürdüler. Çekmece-dolap ve arabamın gireceği kadar bir boşluk yapılacak.
Tam ikibuçuk ay, hiç izinsiz, günde oniki saat çalıştım. Güzel bir yaşam deneyiydi. Parfümerideki tatlı-güzel Alevin dediği gibi, onlarla aynı işi yaptım. İlk zamanlar satışlar iyiydi. Sonra, çok durgun bir dönem başladı. Alternatifsiz, tek çalışmak yıpratıcıydı. Ama dayandım ve süremi tamamladım. Ben kira vermiyordum,özel izinliydim.