Nihal Bıkım Şiirleri - Şair Nihal Bıkım

Bilirsin sevgili
Büyülüdür aşkın atmosferi.
Beşinci mevsimi salar gönüllere.
Tersine döndürür yel değirmenlerini
Ama ebedi de değildir.

Dedi ki Derviş:
Aldanma sakın yaldızlı perdelerle çevrili,
Loş ışık huzmesi sızan evlere.
Ve arkasından yayılan mutluluk seslerine.
Çünkü ayrı bir hikaye yatar,
Her perdenin gerisinde.

'Şu benim kervan geçer,
Kuş uçmaz yalnızlığımdan
Söyleyin kendine kim esvap biçer'?
Metin Altıok

Mayınlı yollara dikkat et dedi bilge.

Bir yürek dolusu Ahmed Arif dizesl getrdim sana
Dengbejlerin nağmeleri eşliğinde.
Yükle her bir dizeyi kalbime,
Merhem olup aksın tenime...

Efsaneler toprağında ay güneşle dertleşirken,
Acıtan ne varsa uğurladım kalbimden.

Askın kışındaydım,
Bahara girmişken dağlar...

Düşlerim,
Yorulsanız da onca yılın ağırlığından,
Ölmediniz hiç;
Nöbete durdunuz yanı başımda...
Fiyonk attım düşlerime,
Koydum ruhumun en nadide yerine...

Yarim,
Gittin ya hani sen benden,
Hayatı öğrendim yokluğunda.
Önce şehrin arka sokaklarını vurdu yokluğun.
Kaybolmuştu gizemli havası.
Kırmızı rujlu kadınlar cirit atıyordu,

Bir tarih tanık oldu
acının nasıl kadim olabileceğine
bir de İshak Paşa Sarayı.
Ki İshak Paşa Sarayı ortasındadır acıların.

Bilirsin sen de Paşa kızı Gülbahar'ı.

Kederdendi hazana tutkunluğum.
Düştüğüm pusudan,
Saydığım yaradan,
İçtiğim acı sudan,
Öptüğüm göz yaşımdan.

Hangi tanrı bahşetti seni bana bilinmezlik olsa da,
Dehşetli bir tutku oldun iliklerimde.
Kim bilir,
Boğulurum belki maviliklerinde,
Ütopya denizinde olduğunu bile bile...