Nevzat Özkan Şiirleri - Şair Nevzat Özkan

bir daha
kim bilir ne zaman,
nerede
geliriz bir araya.
merhaba,
eski dostlar.

gittikçe
ağırlaşır
hayaller.
safra olur.
taşıyamam
dibe vurur

sabahın köründe
tek başınayım
ıssız sokaklarda.
saçlarımda,
damla damla
ahmak ıslatan.

kuşlarla birlikte
şükretmek,
ezan dinlemek
sabah vakti..
sevgiyi solumak yanyana.
yanımda güzel kokulu

çiçek kokulu bir ilkbahar sabahı,
çarkıfeleğin kucakladığı,
huzursuz dal sendromlu
yaşlı elma ağacının gölgesinde,
havuzdaki anıları yutmaya çalışan
kırmızı balıkları izlerken,

unutulmuş zirvede
boncuk boncuk
terlemiş kar.
diplerde kaçak sızıntılar.
ayazda,
beklemekten kurtlanmış,

soğuktu
kar yağıyordu
lapa lapa..
üşüdü şehir hat martısı
titredi.
kayarcasına deniz üstünde,

sarhoş gecelerin ardından
bu kaçıncı
aynı rüya.
şehrin yanı başında
dev dalgalar.
kumsalda

basit
değildi dili,
anlaşılması güçtü.
sabaha karşı
yazılır,
düzeltilmezdi

telaşınız niye
yem mi olacaksınız
aç güvercinlere
buğday taneleri
gibi besleyebilecekmisiniz
beyaz güvercinleri