Nevzat Özkan Şiirleri - Şair Nevzat Özkan

çok geç,
ama anladım.
gözlerden uzak olan
gönülden olmazmış meğer.
yıllar unutturur sandım,
gönlümü sarıp sarmaladım,

ön planda,
görüntüler çok net...
fonda
tül örtülü hayaller..
ve buzdan figüran heykeller.
sahile vurmuş

emanetleri
hiç çekinmeden
bırakıp,
hep sana geri
döndüm.
bazen tozlu buldum

altın yaldız çerçeve,
içinde solgun güneş.
duvarda parlak dolunay,
tavanda sönmek üzere yıldızlar,
ve parlıyor anexate ampül.
sönen yıldızın düştüğü

gün batımı kızıllığı.
dalgaların okşadığı masa.
ve alevlenmiş bardaklar..
baş rolde,
alev içen
yanık yüzlü bir adam

ayvada çok çiçek var
bu sene.
meyvası bol olacak
desene.
ya kış?
sert geçecek o halde.

elde on iki numara
tek kırma düzce,
sazlıklarda dolaşırdık.
aniden havalanan
bir türlü vuramadığımız
yeşil başlar peşinde.

çığlık attı,
telaş içinde martılar.
ellerinde mendiller
vapuru heyecanla karşıladı
seyyar satıcılar.

tek başına,
öylece oturuyordu masada.
yalnız görünüyordu,
ama başı kalabalıktı aslında.
bir deste kağıt,
bir paket nemli sigara çıkardı

iki kapılı
LC devreleri,
el şeklinde
döküm tokmaklar..
görüntülü ziller,
ve hayatın evreleri.