Nevzat Özkan Şiirleri - Şair Nevzat Özkan

açmazdayım karanlık bir dehlizde
bir uçta kayıtsızlık
öbür uçta parlak bir ışık.
beynimi kemiriyor
uçuşan şüphecikler.
birden karalar içinde

güneş çıkmadan,
sıcak kavurmadan
servisle gitmeli alışveriş merkezine.
elde numaradan alışveriş sepeti,
aşağı yukarı gezinmeli.
arada bir oturup gelen gideni

pencere kenarında
herhangi bir akşamüstü.
camda,
yağmur damlalarının solosu.
kan dolaşımında,
art arda içilen çayların

vardiya nöbetçisi gibi
geceleri başucumda bekleyip
beni kötülüklerden koruyan,
rüyalarımda yalnız bırakmayıp
maceradan maceraya koşturan,
sırdaşlarım,

yırtık beyaz perdede
filmler seyredilirdi
yaz akşamları,
bazen renkli
çoğunluk siyah beyaz.
sinemanın önünde

fokurdayan çaydanlığın
üstündeki demlik.
içinde dinlenmiş çay
tam benlik.
kar yağıyor hava soğuk.
boş bir cezve,

çıkış yolu gözlenen
karanlık gecelerde,
yumruklar parmak parmak çözülür
dualarla açılır göğe.
bazen bir tül rüzgarla sallanır
bazen kadife bir perde.

acırdı
dikenin çizdiği yaralar.
böğürtlen
kan olur akar,
kana ter karıştıkça
çizikler sızlar,

uzansam sırtüstü,
çimenlerin üstüne.
düşünsem.
ilkleri düşünsem,
ilk aşkı,ilk yalnızlığı.
insem,

belli bir yaş,
belli bir düzenden sonra,
kopup gideceksen,
bırakabileceksen ruhuna
ve vucuduna kazınmış
döğmelerini,