Nevzat Dağlı Şiirleri - Şair Nevzat Dağlı

Sağlık ordusunda derman meleği,
Hastane neferi olur hemşire.
Güven uyandırır kepi, yeleği,
Hastaya gülerek gelir hemşire.

Şifa kaynağıdır tatlı dilleri,

Yaşlandıkça yüreğim yoruldu, yufkalaştı,
Can özümden kırıldım, her şeye ağlıyorum.
Dökülen gözyaşının seli bana ulaştı,
Bir göl gibi duruldum, her şeye ağlıyorum.

Narinler öldürüldü acısı beni yaktı,

Hızır günü gelince buluşur Hızır, İlyas,
Dileğini hazırla gülün dallarına as.
Mayıs ayı bereket dağıtır insanlara,
Bu bayram iyilere sağlasın bir iltimas.

Beş Mayıs akşamında ezan sesini dinle,

Hıfzı Topuz yüz yıllık Cumhuriyet Çınarı,
Gazeteci doğmuştu, sonsuza öyle gitti.
Verdiği eserlerle oldu kültür pınarı,
Yorulmayı bilmedi, ne yazık ömür bitti.

Çağdaş Türkiye için dökülen teri vardı

Mehmet Ali Kışlalı, Ahmet Taner Kışlalı,
Mahmut Tankut Kışlalı kuzeni Hıncal Uluç.
Gazeteci geni var, hocası bir Kışlalı,
Sporun, siyasetin yazanı Hıncal Uluç.

Televizyon, radyoda ve yazılı basında,

Ağalık köylünün başına bela,
Yediği lokmayı sayar ağası;
Dayağa, zılgıta olur müptela,
Verir ona her gün ayar ağası.

Kimi ağa hırsız, kaypak, yalancı,

Montofon ineğin al senin olsun,
Sütlerin içinde boğul Hollanda.
Verin lalemizi vazoda solsun,
Yaptığınız dostluk değil Hollanda.

Misafire karşı kibar ol biraz,

Eline, diline, beline hâkim,
O bir coşkun ırmak seline hâkim;
Kendinde aramış ne aramışsa,
Hacı Bektaş Veli haline hâkim.

Türklüğün vicdanı, inanç ışığı,

Anılarım canlandı devridaim gününde,
Gecikmiş bir taziye say Hüseyin Çırakman.
Dostluğun bana miras bu gününde, dününde,
Geçse de sayısız yıl, ay Hüseyin Çırakman.

Omuzunda sazınla okullara gelirdin,

‘Köylü Ressam’ denmişti, elleriyle görendi,
Anadolu rengini hakkı ile verendi.
Balaban ekolünü yaratmıştı İbrahim,
Türk resim tarihine hakkı ile girendi.

Çizgisiyle özgündür Balaban Resimleri,