Nevzat Dağlı Şiirleri - Şair Nevzat Dağlı

İnsanlardan nefret etmem,
Çalmayanı seviyorum.
Kimselere kinler gütmem,
Bölmeyeni seviyorum.

Üretsin, yapsın ayıpsız,

İnsanları seçerken bana bir hak verseler,
Ağlanacak hallere gülmeyeni seçerim.
İyileri tanırım onca kara sürseler,
Gün yüzüne çıkınca solmayanı seçerim.

Oyumu verdiğime hesap sormak ilkemdir,

İnsan olmak kolay mı, özünden pişmek gerek,
Erenler ocağına girilir Yunus gibi.
İyi, doğru, güzelin peşinden koşmak gerek,
Bu yolla insanlığa varılır Yunus gibi.

Eğer insan severse aşk alır ondan onu,

Hayvana güven veren insanlığı kanıtlar,
Güven duyan hayvanlar sevgi ile yanıtlar.
Hayvan bizim dostumuz, doğada ortağımız,
Sevgi varsa onlara yuva olur konutlar.

İnsana değer veren keskin gözleri vardır,

Allah’la aldatıp yalan dolanla,
Kandıra kandıra iş bitiren var.
Şeytani yöntemle, bin bir planla,
Döndüre döndüre iş bitiren var.

Ortaya sürüyor dinci kozunu,

Hakkı ile soyadıdır İnönü,
Kurtuluşta orda oldu İnönü.
Makûs talih yendi, geçilmez önü,
Kuruluşta önde geldi İnönü

Bayrağa kanını bulaştırandır,

Bizans olunca dününde,
Oyun kuruldu önünde;
Ramazan'ın ilk gününde,
İstanbul'u şeytan çarptı.

Allah'tan yedi şamarı,

Halk düşmanı terör yine devrede,
Masum insanların kıydı canına.
İstiklal Caddesi gibi çevrede,
Annenin, çocuğun girdi kanına.

Emperyalist kulu, zalim uşağı,

Uçakla, sarayla, parayla değil,
İnsanlık yolunda yürür itibar.
Hiyerarşi ile sırayla değil,
Akılla en önde durur itibar.

Saltanat tahtına otursan boştur,

Umudum kadınlarda, zalime dur diyorlar,
Her koşulda hakkını arayan kadınlar var.
‘Biz varken yurda zarar vermeniz zor’ diyorlar,
Ülkemin doğasını koruyan kadınlar var.

Ormanı, dereleri peşkeş çektirmiyorlar,