Nevzat Dağlı Şiirleri - Şair Nevzat Dağlı

Adalet herkese lazım unutma,
Savcıya, yargıca sövmeyi bırak.
Ya tükürme ya da yalayıp yutma,
Ağzında lafları gevmeyi bırak.

Yasama, yürütme, yargı üçgeni,

Bu nasıl mantıktır almıyor usum,
Devriye gezerse polis suçlanır.
Ehliyetsiz araç kullanan masum,
Cezayı yazarsa polis suçlanır.

Bir tehdit olursa mala ve cana,

Sevgili ümmettaşım beni tanı, beni bil,
Çağdaş olan ne varsa sonunu gözetlerim.
Özgürlük, demokrasi bayatladı, onu sil,
İleri demokrasi anını gözetlerim.

Beraber yürüyelim Ortaçağ’a ileri!...

Bu koyun neler gördü, neler neler yaşadı,
Bir savaş ortamında meşaleler taşıdı.
Uyutulan öz dili canevinden kaşıdı;
Selçukluya ders verdi, aşsa bile boyunu,
Türkçeyi bayrak yaptı Karaman’ın Koyunu.

Turhan Selçukun ardından...

Büyük üstad güle güle,
Çizgi sözü hep aşacak.
Turhan Selçuk ölse bile,
Abdülcanbaz yaşayacak.

Ezilenler ölüp gitse ağrıdan,
Sarmaya korkuyor bu demokrasi.
Hırsızlara çaldığını doğrudan,
Sormaya korkuyor bu demokrasi.

Muhalifi ezer, yandaşı korur,

Günaydın liboşlar, şafak söküyor,
Takiyyeye kananlara günaydın.
Rengarenk özlemler dibe çöküyor,
Siyahı ak sananlara günaydın.

Dinciler yıllardır kullandı sizi,

İleri demokrasi yaramadı gençlere,
Anayasa değişti gitti emek boş yere.
Azarladık olmadı, tehdit ettik kaç kere,
Bilmiyorlar devletin fiyakası bozulmaz,
Bu gençlerin içinde şemsiyesiz gezilmez.

Krizler teğet geçti, işsizlik varsın artsın,
Alış veriş bilmeyen işyerini kapatsın.
Fabrikadan kovulan evde yan gelip yatsın,
Çarşı pazar diyerek siz sokağa çıkmayın,
Her şey kontrol altında sakın panik yapmayın.

Sevdiğim şimdi de Eskişehirli,
Geçmeyi bilmeyen günü suçlarım.
Hızlı Tren bile bazen tehirli,
Garlarda uzayan anı suçlarım.

Eskişehir nerde, Karaman nerde.