Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Şükran: Sessiz Bir Dua

Şükran, insanın hayatı içinde büyüyen ve ruhunu besleyen en sessiz dualardan biridir. Hızla akan zamanın içinde bir an durup, sahip olduklarına dönüp bakmaktır şükran. Gözle görünmeyen bir çatı gibi insanın ruhunu korur; her damlası, hayatın karmaşasında kaybolmaya yüz tutmuş güzellikleri hatırlatır.

Bir bardak çayın sıcaklığında, sabahları öten bir kuşun cıvıltısında, bir dostun içten gülüşünde… Şükran her yerde, her şeydedir. Hayatın hediyelerini görmek ve bunu dile getirmek, iç huzurunun en büyük anahtarlarından biridir. O yüzden, bugün yalnızca içinden geçtiğimiz değil, arkada bıraktığımız yollar için de şükretmeli. Çünkü her adım, şu anki varlığımıza bir iz bırakmıştır.

Şükran, insanın kalbine nakşedilmiş bir sanattır. Onu hissetmek, yaşamı bir ressam gibi renklendirmek demektir. Şükrederek, bu anın değerini bilip geleceğe daha güçlü bir sevgiyle bakabiliriz. Unutmayalım: Şükran, mutluluğun şifrelerini barındıran bir fısıltıdır.

Ahhh sevgilim saçların dağınık memleketim gibi.!

Her gün, fark etsek de etmesek de, bizi gülümseten, umut veren ya da derin bir nefes aldıran anlarla dolu. Sabahın ilk ışıklarıyla uyanmak, kuşların şarkısını duymak, sevdiğimiz birinin sesiyle ısınmak… Bunlar, hayatın sunduğu armağanlar.

Belki bugün, bu küçük ama anlamlı mucizelere biraz daha dikkatle bakarız. Belki bir fincan çayın sıcağında, bir kitabın içinde, ya da bir dostun gülüşünde huzuru buluruz. Çünkü mutluluk, genelde büyük şeylerde değil, o küçük detayların farkında olmaktadır.

Bugün, hayata yeniden teşekkür etme günü olsun ?? ??

Tarçın Kokulu Muhabbetler

Hayat, Yaradan’ın bizim için hazırladığı öyle bir yolculuk ki içinde çeşit çeşit duygu, olay ve deneyim var. Sevinçler kadar sınavlar, üzüntüler kadar başarılar... Pes etmeyi de öğreniyoruz, bırakmayı da... Ama bir şey hep baki kalıyor: Yaşam yolculuğuna serpiştirilmiş güzelliklerin farkında olmak ve onlara şükretmek.

Burada, bu anın içinde olmayı seviyorum. İçimi sızlatan hatıralar ve gözlerimin gördüğü her türlü acıya rağmen... Yine de seviyorum pencere pervazına oturup gökyüzünü izlemeyi. Başımın üzerinden süzülen kuşların kanatlarında, bana taşınan bir nevi huzur var. Martılar dans ederken, ellerimde bir kupa sıcak içeceğin tarçın kokusuyla mest oluyorum. Gökyüzü şovunu sunarken, ruhumun derinliklerinde hissettiğim o sakin mutluluk, tarifsiz.

Bu dünyanın içine serpiştirdiğin her şey için şükürler olsun Allah’ım. Tarçın kokusundan kuşların gölgesine, gökyüzünün mavisinden içtiğimiz çayın sıcaklığına... Her biri birer hediye. Ama en çok da sevdiklerimiz bir hediye. Ve işte o yokluklarına denk geldiğimizde kalplerimiz burkuluyor. Hüznümüzü, yalnızlığımızı Senin verdiğin sevgiyle teselli et. Zira sevgi de Senin armağanın. Kalplerimiz Seninle sakinleşsin, Seninle şükretsin.

Yaşam yolculuğumuzun havuzuna atılmış her bir damla su, bizi biz yapıyor. Tarçın kokusuyla sarılmış bir fincan çay gibi sıcacık bir hayat diliyorum herkes için. Sevgiyle dolu, hüzünleriyle bile kıymetli...

Yolun Yükü ve İçsel Sükûnet

Hayatın yollarında ilerlerken, kimi zaman karşılaşılan fırtınalar, niyetleri halis olmayan insanların kıskançlıklarından, çekememezliklerinden ya da zarar verme arzularından doğar. Onların hırsları, güneş gibi parlayan bir başarıyı veya huzuru gölgelemek adına çevredeki rüzgarı büyütür ve başkalarının ışığını söndürmeye çalışır.

“Fırtınada yürümeyi öğrenen insanlar” bilirler ki; mücadele zor olabilir, evet, ama huzuru bulmak fırtınadan kurtulup güneşe ulaşmak değildir! İşte bu farkındalık, kişinin kendi rengini ve direncini tanımasını sağlar. Çünkü unutmamalıdır ki huzur, dışarıdan gelen rüzgarlarda değil, kişinin kendi içindeki “sükûnet”tedir! Bu sükûnet, insanın renklerini tanımasını, sabrını ve direncini keşfetmesini sağlar.

O halde, kimseye zarar vermeden, masumiyetle omuzda taşınan yüklere rağmen yürüyebilen insan, hem bu manzarayı hem de “kendi omzundan öpebilmeli!” Çünkü bu yollar, sadece ayak izleriyle değil, “yürekteki izlerle” de anlam kazanır.


Huri Ç.

Yaşarken özlem duyduğun sevdiklerin,
Toprağın altına gittiklerinde,
Hangi şair şiir yazarsa yazsın,
Bu acıyı anlatamaz.

Ey Rabbim,
Sen kalbimi sakinleştir ve onu çok sev,
Zira dayanamam.

Her nefesin ardında bir yara,
Her hatıranın gölgesinde bir dua.
Bilir misin, Ali, yüreğim sensiz nasıl daralır,
Bir çiçek gibi kurur, toprağa karışır.

Sen yoksan gökyüzü sessiz,
Güneş donuk, yıldızlar kimsesiz.
Ey Rabbim, onu cennetinde barındır,
Kalbime sabır serp, özlemime teselli sun.

amin..amin ecmain.

Şimdi yazmam gereken şeyler, üstünü karalamam gereken yazılar var!
Sen fark etmediğimi zannediyordun, ben ciğerim yana yana görmezden geliyordum.
Ve...
Bilsinler ardında bıraktığım kırıntılarımın pişmanlığıma sadaka olduğunu, demli acılarımı limanda boğmaya gidiyordum. Bundan
böyle boğulmak yerine limanda güneşlenmeyi seçerek...

Avluda Yürüyen Gölgeler ~ Romanı

Fırtına size ne ifade ediyor?

Belki de fırtına yıkmak için değil, sizi başka bir yere taşımak içindir. Düşünceleriniz, kaderinizin rotasını çizer. Ne düşünürseniz, cevabınız da o olur; yaşayacağınız da.

Sıla’nın hikayesi, hayatın getirdiği fırtınalara karşı dimdik duran bir kadının yaşam mücadelesi. Fırtınanın sizi taşıdığı yere şahit olmak isterseniz, bu yolculuğa siz de katılın.

— Avluda Yürüyen Gölgeler Romanı

Sıla'nın Mesajı

Hayat fırtınalarla dolu, evet... Ama unutmayın, o fırtınada size şemsiye tutan insanlar da var.

Sıla için bu yazılanlar bir sosyal mesaj değil; yaşadığı sahnelerin perde arkasından değil, bizzat içinden yükselen bir ses. Çaresizliğin nasıl yakıcı bir şey olduğunu bilen Sıla, size yalnızca umudu değil, mücadeleyi ve sabrın gücünü anlatıyor.

Bu kitap, asla pes etmeyen bir kalbin ve inançla hayata tutunan bir ruhun hikayesidir. Çünkü düşüncelerimizi olumlu tuttuğumuzda, en sert fırtınada bile güneş doğar.

— Avluda Yürüyen Gölgeler Romanı

seyircisiydim gökkûbbenin, damıtılmış cemre düşmeden boşluğuma...

Avluda Yürüyen Gölgeler ~ Roman