Necmi Ünsal Şiirleri - Şair Necmi Ünsal

Çok zor!
Dize sonlarını
Renksiz kokusuz
Bırakmak
Cüce bir betim gibi…

Hiç açmadı dağ çiçekleri bugün.
Bulutlara kara bir hüzün hakim.
Şu amansız girdaplardan çıkamaz dün.
Yarınları büyüleyen sayha kim?

Fırtınalar gönül dağında eser.

Gökler korku ile sararıp çöker diz.
İnsanın insana yaptığı zulümle.
Şu toprak bile hep yalvarmada sessiz.
Çağdaşlık mazeret, yalandan tek cümle.

Bir ses yankılanır beyaz buzullardan…

Bir anlık coşkun sevgi tufanı,
Ömürden kısa günün bir kârı.
Kuyular dipsiz, kaldır kafanı!
Çölünde serap, yırt at bu zarı.

Hayatla gerçek kardeş, iç içe

Bu kayıp halden tam gerçeğe çıkmak,
Kendini iyi tanımaktan geçer.
Benlik putunu fütursuzca yıkmak,
Rabbini iyi tanımaktan geçer.

Tanımazsan sen arifce kendini,

Sorular kümesinde
Sen verdin cevabımı.
Günahlar ülkesinde
Sen verdin sevabımı.

Sürgünler bölgesinde

Göğün ağlaması onmaz ayrılıklara mı?
Yağmur taneleri neden kaybolur sellerde?
Nura küs yarasa, övgü karanlıklara mı?
Niçin kan kokusu arar vampirler yellerde?

Bu gök gürültüsü değil gurbet mi kükrüyor?

Nereye uğradıysa bu gönül, dikenler dolu.
Yolların en güzeli seninkisi; Hakkın yolu.
Varayım has bahçene, sen gülzarım ol Allahım.
Karanlık günlerde bir ışık, nurum ol Allahım.

Yaprağım gazel oldu, çiçeğim soldu; döküldü.

Viran gönlüme ulaştı kutlu ferman.
Kokusu gül gül sindi iliklerime.
Ateşime su, onmaz derdime derman.
Kutlu bir nabız, cılız bileklerime.

Dalıp gittim ben mübarek bir hikmete.

Trendeyim,
Dış dünyamın seyrindeyim.
Uykusuz gözlerim ekranda.
Aklım ruhuma kumanda.
Uzakta dağlar,
Dumanlı başına ağlar.