Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Gün onun, çalımlı mı çalımlı...
Bakmayın üstüne başına
Belini saran bir dolayım kemer, göbek üstü
Bir bıçak, oradan sarkan, parlayan
Kanlı, dışkılı, gri çizme içinde hapsolan pantolon
Masatlı, pasaklı

-1-

Haziran
Uykulardan
Ansızın
Doğar

Ay kapkara bir yalnızlığa düşmekteydi
Paul Eluard, Rus kızı Gala’ya son mektubunu yazıyordu
bu saatlerde
Varsın Çapkın Hanry biricik karısı Ann Boleyn’e
öyküler anlatsın,
Voltaire,Donoyer’le gizlice buluşsundu…

Oraya
Yolunu gözleyen dilsiz sözler bıraktım
Gelip kaçamak bir bakışla
Söndürmek için içimdeki çöl yangınlarımı

Harman ayında

Sinir ucu zonklamalarıyla gelir
Söze düşecek olan gün

İlkyazları geride bırakmaya yakın olsa da
Peşinden koşar sürek avları için bütün objelerin

Kaçıncı bekletişin,kaçıncı gelmeyişin,kaçıncı feryadım?
Yine yoksun…

Sen olmadığın zaman
Bu şehrin sokakları hep alaca karanlıktır
Üstüme yıkılır bütün bulvarlar,üstüme yıkılır bütün kavşaklar…

Gecedeyim...
Gölgesini yitiren bulutlar çoktan kavuştular sevdiklerine
Bu an korkunç,bu an yılgın bu an çaresiz
Dalıyorken alçalıp yükselen ezgilerine zamanın
Ruhumda ne varsa soluyor...

Göremediğin başkaldırlar biner dalına
Onca goncanı kırar belinin tam ortasından
Bırakılırsın enkazlar altına demiştim oysa kaç kez sana


Arpalık tarlasında aynı adımlar

Ey Şair
İşveli sarı bir zambak
Uçsuz bucaksız yalnızlığını
Yok etmek için ansızın
Kokusunu salacak

Zincirlerini
Kopardı yırtıcı el
Son damla da
Sürüklendi bulut önü sıra mavilerin içinde
Bir yanda cılız gürültü
Bir yanda boşluk