Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

./_
Gönüllü yolculuklara çıkarır beni gözlerin
Hayal ülkelerinde yürürüm adım adım
Zamanı durduran çocuksu bakışlarında başlar molalar.

Tekinsiz ıssızlıklardan korkmam

Kardelen inatlaşıp
Kırmaya çalışırken buzu
Tükenir zaman

Telaş an’la
Obje dirençle kavgalı

Bir katil
Evrenin çatağında
Umutlarının rengini
Koyu kırmızıya dönüştürerek
İğdiş ediyor.

Düşlerimde kimi kez ateşle oynuyorum
Bakıyorum yanıma yöreme hiçbir şeyler yok.
Uykularım kaçıyor
Sonra mektuplar yazmak geçiyor
Duras gibi içimden
Yazmayı öğrenmeye çalışırım sanıyorum

Sırasını şaşırmış sözcüklerde
Ucu tükenmiş
…….kalem izi

Yani
Barut kokusundan hasarlı ilk koşma

Ayna,bilinci
Soyar sır tozlarıyla
Tek sözcük bile söylemeden
Çok şeyler yiter gider

Buldozer ağırlığıyla artar

/.
Sürgünler vurur beni
Aşk şarkılarının söylenmediği yürek yurdumda
Örter doruklarımı duman
Düşer içime damla damla korkular
Sen de bilirsin küskün duyguların

Upuzun bir enlemdi
Yörüngesinden teğet geçilen
Birden sallanınca zaman
Bir fay gibi kırılan…

Umut kaç dönence yaşatılır bir başına?

Keskin bir iz bırakırken tükenen kızıllığına gündüzün
Vuruşurdu içimdeki yabanıl arzu
Göklerde yalnız kalırdı
Duyumsayışlarım
Haydi tut ellerimden, demek gelirdi içimden
İşte o an duyamazdın sesimi

Günün araladığı maviliklere sinen
Çimen kokuları.
Hiç tükenmek bilmeyen daracık yolda
Kıvrımlı dik çizgiler
Kanyon arasından Bolkar’a kanat çırpan kuşlar
Yollardayım