Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

-Sen sarsıl yeter ki
tutanağı yakar birileri-


Şair,yaşamın temeline protestodur
Çığlık çığlığadır,derinden

Viyadükleri yıpranık
Otoyollar
Çöker zamanla

Sürersen atını
Saplanırsın mayhoş düş sandıklarına

Çokça kalın lacivert
Çokça kalın tedirginlik…

Dirgen midir ki umutsuzluk
Gelir saplanır bilince.

Su filiz su sert kaya
Su tükenmeyen rüya su kurtuluş
Su ansızın gelen dönence su bereketli göze
Su çatlayan tohum su ince kenar süsü

Su ferahlamak su korunmak

Gölgeleri eriten bu beyazlık
saydamlığın direncinden midir
yokluklara karşı

İncinmeyen patikalar senindi

Işık ol
Aynadan yansır gibi
Kırılmadan

Rüzgar ol
Yüzümü ferahlatır gibi

...............................''Yarın,geri kalan ömrümün ilk günüdür.''
......................................................................................Nietzsche


Her boz bulanık yürek atışı
Göç öncesinde bir susuştur

Bay Hurdacı
At arabasına
Ölünün kataraklı gözlerini
Dar kesim akşamları
Dönme dolabın küflerini
Yükledi

Safranrengi sabahlara ırak
Herhangi bir gecedir tutku.
Serpelemeye başlayan yağmur
Yasadışı arzular toplamına denk olur mu kimi kez
Bilinmez
Bir öyküsüz yüzün andız gibi

Fenerler yanıp sönüyor ve alışılmadık buzul gecelerinden
Kim çaldırıyor telefonunu silgili kalemin / şiirini yol ederken neden açılmaz kapı
Ateş külle değişiyor yerini / bacası yıkılıyor üstüne bileklerin / dil dökümü üşengeç bir sedir
Seslenilen mendirek sağır / atölye bahçesinde kurumuş dut gölgesi / küt gamzelerde yalan

Çapraz ifade özetlerinde pusula / hükümlüsünü arayan nevrotik saat meydanı