Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

huysuz akşamları sürgüne gönderdiğim oldu
sınır kapılarının ağzına güller diktim,kurudular
işitilmez oldu tüm ayak sesleri
çaldılar güpegündüz

yeşilin ,kurdun ve börtü böceğin

Bir çığlık şiirin bozkırlarından
Yalazlarından yalancı şafakların
Hiç tükenmeyen rüyasızlıkların
Ufalanışlarından
Gonca gonca salkım saçak sızışlarından
Kopup giden zamanların

devreden gecedir
kaybolmaz kuşlar çiçekler
kendini hüzünlerini göm ilkin
kendinde kal

''....
Kara bellek kayıpları arasından cennetin
Tanrı lütfu gibi ,kar taneleri gibi altıgen,bembeyaz
Gözlerimin,dudaklarımın,
Saçlarımın üstüne düşen.’’
…

Bir siyah yontu canlanmış duruyor gecenin çoğalma
dakikalarında ;görkemli diriliği,inceliği,kendi belini
kavrayan elleri ,birden tipiye tutulmuşçasına titretiyor
yüreğimi

durmaksızın çarpan sol yanımda aynı dekor :güneşi

-hayal bu ya-
içimde bambaşka bir tanyeri serilir
genişledikçe çılgınca çoğalır gökyüzü
her boşluğunda kuş sürüsü

Kanyonun bel verdiği yerden
Kaçmak var,anlamsızlaşan ne varsa
Hepsinden tek celsede kurtulmak en iyisi.

Gereksiz bir imlayı
İmha etmek için didişip duruyorum

masam hazır
bir dilim peynir bir avuç kiraz
nar suyuna batırılmış akşam kızıllığı


kapıda ödemeli sensizlik

gelmeseydin kendinden geçmiş bir sus’tu orası
kum ufalardım gözlerini bağlardım zamanın
kuşlarını boşaltırdım gökyüzünün


görmeseydim orada seni

taşınırsam taşranın isyanına karşın,kalsam iflah olmaz bir sorumsuzluk
peydahlanır ,dinginliğim kütleşir.sadece acı çekmek değil derdim.köksüzlüğümü damıtmak seyirci kalan duvarlara,ağaç dallarından havalanan kuşların boşluklarına.


o gün geldiğinde taşınırım mutlaka,tuhaf bir sayıklayış içinde içten kırılırım.durursam buralarda kötüden iyilik umarım boşuna.