Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Goncalar patlar birden
Eller dokunur, sever
Köpükler, kıyıyı öpen dalgalar
Sahile düşen dolunay patlar

ama o gün hangi sözcüğe dokunduysam
silindi klavyeden
şiirin peşine düştüm
öteleri seçemedi kirpiklerim

taşsan taşacak gibi değilsin.
gözlerin,
yatağına kızgın

donmuyor vurduğu
yerde dalga

yerinde sayıklıyor musun
neden susuyorsun
peki


aynı şehirler aynı denizler

bir uzansın ellerin
ellerin alnıma dokunur

nasıl büyülenirim nasıl
değişik zamanların aynı sıcaklığı
dün az önce şimdi ertesi gün yarınlar

söz et bana sevdalarından
içime dönerim
içim savrulmuş harmanlara benzer biraz
kırılmam hiç,diyemem

Sana doğmuştum oysa ben
Kaygılarım ölümlerden de ağır
Çoğullanan acılarla tutuşuyorum

Rahvan sayıklıyorum
Uykulardayken bile ,kazdığım dağları

Kırık bir merdiven ,gölgesine vardım
Küçük rüyalara yalvardım sopsoğuk
Kuzeyinden geçtim kirli taylarla,çıplak ve kurak
Boy verdim bulutlar görmeden dalgalarda
Issız caddelerde
Her sabah boşuna aradılar parmak izlerimi

rengi olmayan renge bakıyorum akşamdan beri. insanın kendi soluğunda kulaç atması ne zordur. içimden bir ses kapıyı göstererek 'çık dışarı!,diye bağırıyor. şimdi dışarıdayım ve görüyorum öldüğümü.
yokluğum dal budak salıyor.nereye serpilirim ? bu benim bilgim dışında gelişecek.
şimdi rengi olmayan renk bana bakıyor. benim iç denizimdi soluğum,kurudu.
kimdir beni kapıda karşılayan?
sol yanımdaki tayı bağlayabilecek biri vardır mutlaka.
gece yel tutmadan tenimi bir rüyaya sığınmam da olanaksız...

tamamlanmamış yazıları savuruyorum ateş fırtınalarına
mızrak da ten de suskun
ayraç içinde kalıyor son adımlarım


olmadığın zamanlarda beni de alıp götürüyorsun benden