Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

senden gelen her şeyin yaşamı çağırdığına inanıyorum.
bir varoluş mucizesi, bir kutsal bu.
geride bıraktıklarımız ve geleceğimiz böyle böyle sarmallaşıyor.


göğe yükselmiş değil tinim

sesin yan yana dizilemeyen notalardan birisi...
hep bana firarda


senin sesinde ay vakti

Alnında yeni sarkmış bir saçın
kumrallığı

Soğuk anılar,sardunyalar,dolup taşan öyküler
Koca şehirde ve birdenbire gerilen yalnızlıklar

Yokuştur sonuna çeker her şeyi zaman
Ve biz inatla sevdalar diriltiriz baharlardan
Sol yanımızı boş bırakamayışımız
Bu sancıdan.

Düşleniyoruz

Biraz geciktiğinde
Yüreğim dolanır geçeceğin yerlere
Bezekleri bozulur patikaların

Son damlanın düşüşü gibi
Biraz daha tedirginleşir biraz daha eksik kalırım

hangi zamandan kalmaysa bu ege
düşlerine dala çıka geçiyorum
sığamıyorum bir türlü akşamlarına


ağırdan gül seslenişleri yankılanıyor

Döşediğim yolu rasgele kesiyorsun makasla
Ayrılık bırakıyorsun her yarığın koynuna,sonra
geri çekiliyorsun büyük oyunbozansın sen
Dar zamandayım ben,gönülçelen yalnızlıklardayım
Kurdun önüne sürülmüşüm
Her bölünmüşlük başka türlü kemikleştiriyormuş acılarımı

uzunca,upuzunca gölgelerden geçtim
bildik bir sarıyla boyadım gecenin eşiğini


sesime benzeyen kuşlar çoktan çekip gitmişlerdi
size söyleyeceğim

bölünmüş bir bahar sürgünüyüm
ışığımda kül lekesi,huysuz bir geri sayış
o oylumlu çekinceler içinde
kıyamet sökmeden sol yanağına dayanayım

Anadolu yakasından kuzeye
yoldayken
şarkılar mırıldanıyordun
duydum seni

ebemkuşağının öte yanında