Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Kapım kapalıdır karar verdim yastayım
Tabip gelmiş evdedir gerçekten hastayım
Yüreğim hazin hazin içten içe kanıyor
Kalbim seni unutmamış sorup sual ediyor

Sürem bitti sana geldim dilenciyim kapıda

Hasret kuyusuna gömüldüm sanki ben
Kaldı yüreğim sizde gelmedi ki benle
Adınızı andıkca gözlerimden yaş akar
Ağlıyor bak yüreğim yalvardım af etmiyor

Çınardım birzamanlar tanıyamasın ki

Yüreğimin başı şimdi yanıyor
Sönmez ki itfaye boşuna geldi
Su taşınıyor sönmez ki bu ateş
Kül oldum boşuna gelmeyin artık

Vasiyet etmişim çerçivede asılı

Yürüyelim el ele kim kim ben harcandım
Yanan benim yakan sen etraf gocunuyor
Susmaz benim gönül uyandırma ağlasın
Ela gözler ağlıyor fırangalıdır ayağım

Yanmışım görmezler bacaya bakıyorlar

Yüreğimdeki sızının bir kaçı sizin
Gitmeye niyeti yok ki yalvarım
Rahatmış yeri artık kovamam
Girmiş çıkmaznöbet bana tutuyor

Kim gördü girerken çıkarken görmez

Eski o halından kalmamış eser
Şefkatın kalmış ne de merhemet
Ben nasıl dayanım bu nasıl hayat
Yolmuz son bulsun belki gülersin

Bir gidip geliyor sende ne var ki

Dar yola girmişim sonu gelmiyor
Bu benim kaderim çizmiş birisi
Yapacağı varsa yapsın kurtulum
Sıra bana geçse zor olur şansı

Kadife gömleği geymiş üstüne

Kabın dolu bakama sakın dibine
Boşalırsa doldurması çok zordur
Terlemeden yersen sanki kaymaktır
Açılmışsa kapı bir gün kapanır

Mefaat ortada boşa harcama

Yanlızlık nekadar zor olduğunu söylemem
Düşte gör yemeklerde tat rüyanda korku
Ev harman yeri aradıklarımı görmüyorum
Gelme sen çok zor oluyor düşene zülüm

Nefesimi tutmuşum seni çok bekledim

Çok güvendim geldi benim başıma
Zehir versen inanmazdım içerdim
İstemeden desen sevmiyorum ki
Zemzem suyuna zehir katsan içerim

Sende gülmüştüm ben ağlıyorum bak