Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

İstanbul beni yutun halen çok güzelsin
Tepelerin başkadır sana aşık olmuşum
Silinmez güzeliğin dünüyada istanbul
İstanbulsuz yaşamak biraz zor yatmak

İstanbulu sevmeyen bıraz zor sen raslarsın

Vey be bu yaş benimi yaşım gelmiş geçmiş
Yaş atmış iş biti bitecek sanki otuzlardayım
Bilmeden yaklaşmış haber vermemiş bana
Birdaha gelirsem dolu dolu yaşayacağım ya

Bana ayıt kalmadı varsa da götürmek istiyor

Gelde de şansıma bak nasıl ölmüş
Aldın ya hepsini kalmadı ki bende
Yeniden gelirsen vermem ki fırsat
Bana zalim oldun öldüm dirildim

Günlerim geçmiyor sanki tutsağım

Gözler güzel bakması zordur
Kaşlar gaytan nerden geçsem
Zümürüt sanki mevlam vermiş
Gören görmeyene haber versin

Derviş oldum halk aşığıyım

Babasız zor baba sen de kalmışsın
Aradım her yerde dönmen çok zordu
Köşe bucak çok aradım çok sordum
Geç kalmışım göremem ki birdaha

Senden sonura alışmaya çalışsam

Rahat olmam için ben gidiyorum
Beni sorma soranlara öldü de
Yordun sen beni geriye dönmem
Bak kendine artık ben gidiyorum

Adını ben koydum şansım yok benim

Bu kadar bana yeter aza olsa da razıyım
Geriden gelen vardır yaşasın ezilmeden
Götürmem kendimle kalsın yaşansın
Ben gülmekten taraf ağlamak yasak

Bıraz belki bırakırım benden ne var kalcak

Varmı benim gibi çeken yok bulunmaz ki burda
Ağlatmadım ki kimseleri ağladım her gün ben
Zarın zarın ağladığım o günleri ben unutamam ki
Yüzüne şafak doğsun ben karanlıkta kalsamda

Ne yolardan geçtim çok korktum demedim

Kalbini unutun giderken bende
Göz yaşım çok aktı sana bakarken
Acı vermem sana içime atım
Rahat bırak beni seni af etim

Sildimse ağlamam bir daha ona

Ağlayan insanlar ağlamaktan yoruldu
Görmezmi insanlar kör sanki olmuş
Bu kadar emeğe cumuhuriyet gidiyor
Ölen fakir gülen zengin görmez ki

Bozuk bu dünüyayı vermeyin almam