Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Namlının ucunda insan yok oldu
Büyük küçük sayı o kadar çoktur
Sayan kim o mereti satan çok
Feryat eden hanı öleni görmez ki

Ölen insan var yaşayanlar görmez

Son durak burası vedalaş artık
El sala geride kalanlar baksın
saat bak geldı halhatır sorun
Nefesin kıralık bu gün sendedir

Ağlama gül toplansın dosların

Nefesimle senin ne farkı vardır
Unutursam o an sanki ölüyüm
Aklımda dolaştım ben bunca yıllar
Beni sen öldürme günah işlersin

Allah sevmem için sana göbdermiş

Nefret etim artık anmam adını
Gelme yokum kapıları kapatım
Vurdum duymaz adın işte nefret
Kendine bakarsan beni tanıma

Nakış gibi bende nefret bıraktın

Yaşlılıkta durdurmadı hızlandı son yılarda
Büyük aşklar yaşatı şarkılar bak ağızda
Yetmişlerde söylenen şimdi yok satıyor
Neşet ertaş bestesi eskimez ki ağızda

Herkese nasıp olmaz besteler var ağızda

Nöbetini tutuyorum geleceğin o günün
Sarılacağım tam ortandan bırakmaycam
Şifrem öpmek beklemıyeceğim ki seni
Ağlamadan özlemimi gidermeye söz
Ağrımda sancımda olsa sana söylemem

Yamalı duygular ben de yaşamaz
İçimde yer yoktur almam ki içeri
Bulmuşum sevgiyi sarılmam lazım
Üşütme sar beni çok soğuk kışlar

Bitmez güzel günler yeni başladım

Çok zor karşında durmuşsa biri
Onu sevmiyorsan zor olur kaçmak
Ben düştüm siz düşmeyin amandır
Zor oluyor geceler gündüz bitmiyor

Sevginin püskülü olduğu vardı

Çok güvendim geldi benim başıma
Zehir versen inanmazdım içerdim
İstemeden desen sevmiyorum ki
Zemzem suyuna zehir katsan içerim

Sende gülmüştüm ben ağlıyorum bak

Zaman ayırmışım sana ben burda
Geç kalma zamanım benim kıymetli
Arada bağ varsa sadakata vardır
Söz ağızdan çıkar cevap vermeli

Bekliyorum burda gelmeden söz ver