Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Fani dünüya kapatmaz ki kapıyı
Gönül bu güzel çirkin çok vardır
Bakarken sicaklık göz le anlamış
Gönül ağlar sonu yok ki bu yolun

Mevlana sevmeye yasak koymamış

Başladım sevmeye kendimi bugün
Başkaları için yandım kül oldum
Bu benim kaderim bitmedi tuzak
Yine düştüm ben tuzağa kurtarın

Bu ilk sefer değil bir kaç seferdi

Fırtınalı yaşantıma seni ortak etmişim
Fırsat ver yalvartma eski günü özledim
Yaşamak değil ki gülmek senle berber
Ömürümün bir kısmını sana bağışlıyorum

Özlüyorum ben seni geçen günleri var ya

Zor günüm çok oldu sormadı o yar
Düşünmeyen yarı sormayan dostu
Unutmuş demek ki silmem gerekir
Geç kaldı gelmesin açmam kapıyı

Olmaz olsun sevgi hatıra olmaz

Geceler beni yanlız bırakmaz
Gündüzlerı evde sıkılıyorum ben
Gezmeyi sevmiyorum yanlızlık zor
Gelse çocuklarım beni sen gör

Kendimi unutuğum zaman oluyor

Namlının ucunda insan yok oldu
Büyük küçük sayı o kadar çoktur
Sayan kim o mereti satan çok
Feryat eden hanı öleni görmez ki

Ölen insan var yaşayanlar görmez

Yamalı duygular ben de yaşamaz
İçimde yer yoktur almam ki içeri
Bulmuşum sevgiyi sarılmam lazım
Üşütme sar beni çok soğuk kışlar

Bitmez güzel günler yeni başladım

Dalarda yemyeşil yaprak oluşmuş
Kuşlar yuva yapmağınan meşkuldur
Kelebekler daldan dala konuyor
Navruz bahar kardeşliğin bayramı

Bal arısı gezer navruzda dağda

Son durak burası vedalaş artık
El sala geride kalanlar baksın
saat bak geldı halhatır sorun
Nefesin kıralık bu gün sendedir

Ağlama gül toplansın dosların

Nefesimle senin ne farkı vardır
Unutursam o an sanki ölüyüm
Aklımda dolaştım ben bunca yıllar
Beni sen öldürme günah işlersin

Allah sevmem için sana göbdermiş