Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Kadın kırdı kalemi hakim cezamı kes
Kim dir kiymet bilen bana çalım atıyor
Döküldü pozuk para ne işe bu yarıyor
Kadın sesi bastırdı para su gibi akıyor

Gölge olmuş arkamda beni takip ediyor

Güler açmış gül kokar havsı ilaçtır
Sepetle toplanır usanmaz ki insanı
Kızıl gül başkadır kış için kurutulur
Iğdır ın güneşi insanları yakmaz ki

Iğdıra bir gelen bir de gitmez ki

İnletme kalbimi giderim burdan
Sana ben ne yaptım ağlatıyorsun
Seninin için değil sevgime yazık
Tez erken sabah akşam olmadan

Bu eler yok artık sanki çöl olmuş

Hayelde para var gülemiyor ki
Acımaz ki zengin koluna takmış
Seviyorum der yalan yanlış iş
Karip kız inanmış kalbini kırma

Fakir deyip ezme kıza yazıktır

Ben burda bekledim sen söz vermiştin
Kırıldı umudum çok geç karar vermişsin
Son nefeste geldi ben o ben deyilim
Ben hesap soracağım mutlaka sizlerden

Sizle yatıyorum kalkarken sizle burada

Korkarım heramdan yalan da kötü
Yasak koy bırakma girsin kapıdan
Bakarsan etrafa kaç yuva yıkmış
Huzur yok sebebi yalan heramdır

Çalışmadan gelen rızgı sormadın

Aşk kı yaşamadım sır oldu bende
Sevdim aşka zaman yoktu ağlatın
Bir inat yüzünden beni sen yaktın
Mutluluk içimde kördüğüm oldu

Kulağın çınlasın seni çok sevdim

Pencerem kırıldı cam yok olmuş evde
Cam kırığı toplanmaz batıyor ayağıma
Hasiret dolmuş eve hangisini sayım ki
Dinmiyor ki rüzgarlar kalkar belki tufan

Özlem bahane belki yanlızlığım zordur

Elerim neler yazdı gözler şahit ordayıdım
Ayaklarım çok çekmiş bedenim işkencede
Kalbim arada kaldı nefes verdim yetmiyor
Terliyorum sanmışım bir baktım gözyaşımdır

Fıetınalar kopardım tek kaldım bu dünüyada

Müjdeler veriyor leylekler bana
Toprak uyanınca yaz geliyordu
Derede su sesi dağda keklikler
Yaz benim içindir kışı sevmem ki

Sevinçim yaz olur beni soran var