Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Kırgınım düzelmem yıkıldım o an
Darbeler indirdin ev de yatalak
Sayende ölüyüm kırgınım sana
Adını silmişim söylemem dilde

Kırıldım bir sefer düzelmem sana

Merak etim sordum senin adını
Öğrendim ki adını kimse demiyor
Yanağında çukur varyada gamzeli
Adını çok merak etmiştim burda

Adın güzel söyle ben yazım bura

Beni sorun gecelere yatmadım
Hem sizi aradım hem de ağladım
Bitmediki uzaktaki meselem
Beni hasiret koydu geceler

Geceler uzundu bitmez bilmiyor

Geceler bu geceler beni yedi geceler
Ne kaldı ki gösterim hepisini götürüyor
Sevdiklerim uzakta yatırmadı geceler
Uyandım ki sabahtır geceler tez geliyor

Az yatım tez uyandım bu geceler var ya

Güneş sandım sen geçerken yanımdan
Şaşırdım kendimi korktum kendimden
Güneşe bakmaktan sana bakmak zor
Gözler senin bilmem sen çok sicaksın

Mefsim senin için kış yatıp uyananısın

Nemli gözler söylemez ki derdini
Taşlar var parmakta isiyan ediyor
Yerlerde gururu bak sürünüyor
Düşenin dostu yok vuran vurana
Ağlama ağlatır fırsat verme sen

Hava ayaz soğuk olur yürümeye devam et
Geleceye biraz topla yarin icin aç kalma
Muhtac olma yakın dosta düşmanlar kapıda
Erken kalkan yol aliyor geç kalırsan olmuyor

Nefes alman sana ayit baskasina yasakmı

Siirlerim seninin icin yazilmis
Sil desen silinmez ki yazilmis
Masallah bana sana yenildim
Elimi kaldirdim teslim olmusum

Birak sen yakami bukadar yeter

Selam yeter servet verme istemem
Gelsenizde olur ben gelsem nevar
Sormayın yaramı kapanmış ağzı
Selam yeter bana servet istemem

Gülsün gül yüzünüz bana serveti

Sevgi ver su gibi ekmek gibi ihtiyaç
Yemesem dayanamam ölürünür orda
Sevgi gülmek ağlamaya dur demek
Tadını almışsın sen duramasın burada

Sor bir yaşayana sevgi nasıl yaşanır