Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Vakıt doldu ben geç kaldım gelemem
İster af edersin ister tuzak kur
Yalvarmam söz verdim kendi kendime
Ben buyum istersen beni siz asın

Kendime cezayı önceden verdim

Yolum yokuş dar ve uzun ben yoruldum
Yakamdan tutmuş yaşlılık biti bitecek ya
Kim var yanımda tek başıma kalmışım
Zor günlerim başladı çocuklarım uzakta

Çok fırsatlar gelmişti küsmüştüm çünkü

Damarlarım kurudu sizi ben düşündükçe
Derdiniz varsa gönderin ben alıştım burda
İnsanlık tır yaptığım nasılsa çekiyorum
Size ben kıyamam ki nasılsa ben alıştım

Yüklediniz dertleri geri ben çeviremem

Herkes çok istiyor aza razıyım
Doğuru yanlış hepsini yazmışım
İsteyim çok benim azı versinler
Yüzü güleç insanları aradım

Başımda yel esti fırtına koptu

Yüreğim boş kaldı sen diye benim
Sen unutmuşsun ben unutamam ki
Azmı tanıdınız gel yeniden tanışak
Ben tanıdım seni yer vardır kalbimde

Başımın üstünde yer yaptım gelirsen

Yağmur olmuştum birzamanlar o sendin
Bulutlara söyledim sen gelirken ıslatma
Geç güneşin önüne terlerse hasta olur
Sana yazı getirdim çiçekler çabuk açtı

Bir zamandı ağlardım o sendin unutmadım

Hasiret ben kalmışım senin yüsüne
Resimler elimde bakmakla geçer
Bütün çiçeklerle özel konuştum
Yüreğim yanıyor sen yoksun burda

Resime bakmakla seven doymaz ki

Hayelerim olmuyor ki banamı bunlar
Çektikçe çoğalıyor bana düşmanmı
Yılarca ben çektim kim çekebilir ki
Korkuyorum isiyan etmiyorum ki ben

Vakıt dar çıkmam yola karanlık olacak

Kaç yıl oldu biz burada küs kaldık
Saymadım ben burada yaşlandım
Yaşımı sormayınben yaşamadım ki
Nasıl geçmiş yaşım haber vermedi

Diyorlar yaşayan ki varsa gelsin

Kabuk koymuş dudakların çatlamış
Ne yapmam gerekir çekinme söyle
Hazır ben olurum ölümde olsa
Islatırım dudakları ne kadar desen

Yaradan gönderdi benim bu işim