Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Ağlamakla bitmez benim dertlerim
Çok koştum olmuyor önüm yokuştur
Kayıp ben etmişim gelmez ki geri
Eski o mutluluk mümkün değil ki

Çok ağladım sevgi için yolarda

Tövbe etme toplansın yükle sen ban
Bende olanlar seninkisinden fazladır
Yüreğim sende verme kalsın alamam
Af dileme sen sakın senide kandırdılar

Şarkılarını söyle geçmiş o gidenler

Ağırıma gidiyor gelmedi o yar bana
Ağladım yalvardım göreceyim yüzünü
Gideceyi yerleri çok aradım yok artık
Beni asın kurtulum arkamdan kitap yazın

Kim demiş sevgi yalan benimkisi karamı

Çizemedim mutluluklar nasıldır
Sevgi önce herşeyi paylaşmak
Dil söyler kalp ağlarsa olmuyor
Sevgi saygı barış gülen insanlar

Çiçekler her renk çalar kırlarda

Hayelerim olmuyor ki banamı bunlar
Çektikçe çoğalıyor bana düşmanmı
Yılarca ben çektim kim çekebilir ki
Korkuyorum isiyan etmiyorum ki ben

Vakıt dar çıkmam yola karanlık olacak

Elinden çok çektim bitmek bilmiyor
Bu yazımı kış yaptı üşüdüm burda
Ağaçlar yaprağı döktü soğuktan
Hasta oldum burda ilaç hanıya

Ben ilaç istemem sevdiyim gelsin

Kaç yıl oldu biz burada küs kaldık
Saymadım ben burada yaşlandım
Yaşımı sormayınben yaşamadım ki
Nasıl geçmiş yaşım haber vermedi

Diyorlar yaşayan ki varsa gelsin

Kabuk koymuş dudakların çatlamış
Ne yapmam gerekir çekinme söyle
Hazır ben olurum ölümde olsa
Islatırım dudakları ne kadar desen

Yaradan gönderdi benim bu işim

İçimdeki sesi dinlerim atmamki
Sevip okşamayı gönül ister tabiki
Kördüğüm atanı bulmam gerekiyor
Sevgi bunu istiyor hayelindeki adamı

Aşırı sevginin bedeli çok oluyor

İçimde oynuyor sevgi yumağı
Gölge gibi beni takip ediyor
Ben rahat deyılim nere gidiyim
Bu nasıl sevgidir şans vermedi ki

Yalanla sevmenin ne faydası var