Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Tövbe etme toplansın yükle sen ban
Bende olanlar seninkisinden fazladır
Yüreğim sende verme kalsın alamam
Af dileme sen sakın senide kandırdılar

Şarkılarını söyle geçmiş o gidenler

Ağırıma gidiyor gelmedi o yar bana
Ağladım yalvardım göreceyim yüzünü
Gideceyi yerleri çok aradım yok artık
Beni asın kurtulum arkamdan kitap yazın

Kim demiş sevgi yalan benimkisi karamı

Anısı büyüktür benim yanımda
Gezince gördüm bırakmış vatan
Zor kazanmış çekmiş acı cepede
Örnek oldu yok ki böyle bir adam
Yaşıyor kalpte unutulmaz Atatürk

Çizemedim mutluluklar nasıldır
Sevgi önce herşeyi paylaşmak
Dil söyler kalp ağlarsa olmuyor
Sevgi saygı barış gülen insanlar

Çiçekler her renk çalar kırlarda

Bena yaptıkların bitmez tükenmez
Ağladım yoruldum ben tükeniyorum
Yakına gelen yok ben gelemiyorum
Ne yazık tek kaldım ben tükeniyorum

Tükendim yolunda dur diyen yokmu

Hayelerimi topladım göstermem sana ben
Ağlarsın diye korktum o gözlere çok yazık
Eskiden ben tanırdım sen severdin gizlice
Ben de çok sevdim seni bedduam tutacak

Kimseye kırılmadım benim sorunum seninle

Gelme bana artık burada ölüyüm
Aldın benden ne kaldı ki elimde
Sevceyim o insanlar yok burda
Sana verdim beni bırak yaşıyım

Ağlatma gözümde yaş kalmadı ki

Yaşlandım hasiret beni bitirdi
Yanlızlık insana çelme takıyor
Yıkılırsan kalkmak zoruma giti
Şans bana gülmedi arkadan vurdu

Ağladıkça kimse yanıma gelmez

Yüzüne bakmaya zor geldi bana
Gönlü uçurtmaydı fırtına yoktu
Sağına soluna bakar bu çocuk
Güzel sevmiş gözü görmez etrafı

Yürek yükseklerde uçar düşmeden

Bu nasıl bir derti hergün çoğalır
Gönül verdi bana unutamıyorum
Dağıtım kendimi bak bu halıma
Seni çok özledim ben bu aralar

Şarkı oldun ağıt yaktım dilimle