Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Vakıt doldu ben geç kaldım gelemem
İster af edersin ister tuzak kur
Yalvarmam söz verdim kendi kendime
Ben buyum istersen beni siz asın

Kendime cezayı önceden verdim

Yolum yokuş dar ve uzun ben yoruldum
Yakamdan tutmuş yaşlılık biti bitecek ya
Kim var yanımda tek başıma kalmışım
Zor günlerim başladı çocuklarım uzakta

Çok fırsatlar gelmişti küsmüştüm çünkü

Damarlarım kurudu sizi ben düşündükçe
Derdiniz varsa gönderin ben alıştım burda
İnsanlık tır yaptığım nasılsa çekiyorum
Size ben kıyamam ki nasılsa ben alıştım

Yüklediniz dertleri geri ben çeviremem

Herkes çok istiyor aza razıyım
Doğuru yanlış hepsini yazmışım
İsteyim çok benim azı versinler
Yüzü güleç insanları aradım

Başımda yel esti fırtına koptu

Yüreğim boş kaldı sen diye benim
Sen unutmuşsun ben unutamam ki
Azmı tanıdınız gel yeniden tanışak
Ben tanıdım seni yer vardır kalbimde

Başımın üstünde yer yaptım gelirsen

Yağmur olmuştum birzamanlar o sendin
Bulutlara söyledim sen gelirken ıslatma
Geç güneşin önüne terlerse hasta olur
Sana yazı getirdim çiçekler çabuk açtı

Bir zamandı ağlardım o sendin unutmadım

Hasiret ben kalmışım senin yüsüne
Resimler elimde bakmakla geçer
Bütün çiçeklerle özel konuştum
Yüreğim yanıyor sen yoksun burda

Resime bakmakla seven doymaz ki

Bena yaptıkların bitmez tükenmez
Ağladım yoruldum ben tükeniyorum
Yakına gelen yok ben gelemiyorum
Ne yazık tek kaldım ben tükeniyorum

Tükendim yolunda dur diyen yokmu

Hayelerimi topladım göstermem sana ben
Ağlarsın diye korktum o gözlere çok yazık
Eskiden ben tanırdım sen severdin gizlice
Ben de çok sevdim seni bedduam tutacak

Kimseye kırılmadım benim sorunum seninle

Gelme bana artık burada ölüyüm
Aldın benden ne kaldı ki elimde
Sevceyim o insanlar yok burda
Sana verdim beni bırak yaşıyım

Ağlatma gözümde yaş kalmadı ki