Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Sivas a ateş düştü kaza değil katlıyam
Ağızlardan çıkan söz ekistıra yaktılar
Yan yana yılarca ne günahımız var dı ki
İnanç deyip yaktılar kuranı gösterdiler

Yürekteki nefret kın bitmez besliyorlar

Kalp yaralı aşk suskun yara almış unutmaz
Ben acıyı çekerim aşkım çekmesin ki acı
Uzaktan serhedersem beni yabancı saysın
Kalbim unutmaz yarı sevdi şimdi tanımaz

Suçsuzdu benim aşkım yufka yüreği vardı

Sesiz kaldım odada nerden çıktı gülmeler
Yaprağını dökmüş ağaç kış günü üşürmü
Sahte kadın değişik saç rengi sap sarodır
Yamaçta duramaz ki topuğu kuş geçendir
Özgür koymuş adını yobaz erkek peşınde
Sevmesi sahte bunun renk renk kadın bu

Her sabah içimde sevgi vardır kaynıyor
Pay etmek bana kalmış adeletli olacam
Büyük küçük eşit sevgiler dağılmalıdır
Akşam rahat yatakta rüyalar karışmamalı

Ruhum bende değil sanki ödünç yaşıyor

Aşık olmak istedim sevgisini atmadım
Şehir köyler dolaştım hanı nerde onlar
Sevdim ben birini adını koymadım ben
Yandırdı beni biri bak halen yanıyorum
İçimde gizli tutum rüyamda gördüm onu

Dik durmayı öğrendim sana ihtiyacım yok
Beklemiyordun demi öğrendim yürümeyi
Canım acıdı bıraz mehlem sürdüm iyiyim
Seviyordum yok etin benim kadar çek bıraz

Yolda kaldı gözlerim beş yıl oldu gelmedin

Anlatma saklı kalsın yaşıyorsun içimde
Zalim oldun kendine ben burda yanlızım
Topu atma ki taca seni ben seviyorum
Merhemeti tüketme ara sıra selam ver

Yaşadığım yılları sen verdin yaşadım

Yatağı sevmezdin ağlama sakın
Bakacağım sana seni kırmadan
Yatak sana dar geliyor kim bilir
Kötü rüya gördüm beni sen af et

Başında yatmadan dinledim senin

Doğumlar acıdır akıldan çıkmaz
Yaradan sevgiyi vermiş arkadan
Doğumda o acı fazla sürmüyor
Acıyıla doğanlar çabuk unutur

Sırtını dayamış baba çocuğa

Anna her gün aklımdasın
Unutmadım kalbimdesin
Annalar selam benden
Anna olan herkes baksın
Annalar gülsün kırılmasın