Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

İstedim olmuyor ki unutmak zordur
Kanadımı sen kırdın uçamadım ki
Kanatsız bir adam evden çıkamaz
Acım çok büyüktür ayrıldım o gün
Denedim olmuyor derdim büyüktür

Yılarca çekiyorum çok soru sorma
Kızım oğlum geçti size ne deyim
Öylesine zor ki yanlızlık burda
Ayrılık çok zordu ders alın benden

Yok oldu burda bütün doslarım

Hayelde para var gülemiyor ki
Acımaz ki zengin koluna takmış
Seviyorum der yalan yanlış iş
Karip kız inanmış kalbini kırma

Fakir deyip ezme kıza yazıktır

İnletme kalbimi giderim burdan
Sana ben ne yaptım ağlatıyorsun
Seninin için değil sevgime yazık
Tez erken sabah akşam olmadan

Bu eler yok artık sanki çöl olmuş

Bir zamanlar başladı aşkımız senle ben
Sevgiden söz ederdin işte o benim ya
Görmek için çırpındım sevdin ben seni
Kadını sev ağlatma seversen tükenmez

Sayfalara sığmaz ki kadınların sevgisi

Kadın kırdı kalemi hakim cezamı kes
Kim dir kiymet bilen bana çalım atıyor
Döküldü pozuk para ne işe bu yarıyor
Kadın sesi bastırdı para su gibi akıyor

Gölge olmuş arkamda beni takip ediyor

Elerim neler yazdı gözler şahit ordayıdım
Ayaklarım çok çekmiş bedenim işkencede
Kalbim arada kaldı nefes verdim yetmiyor
Terliyorum sanmışım bir baktım gözyaşımdır

Fıetınalar kopardım tek kaldım bu dünüyada

Güler açmış gül kokar havsı ilaçtır
Sepetle toplanır usanmaz ki insanı
Kızıl gül başkadır kış için kurutulur
Iğdır ın güneşi insanları yakmaz ki

Iğdıra bir gelen bir de gitmez ki

Ben burda bekledim sen söz vermiştin
Kırıldı umudum çok geç karar vermişsin
Son nefeste geldi ben o ben deyilim
Ben hesap soracağım mutlaka sizlerden

Sizle yatıyorum kalkarken sizle burada

Korkarım heramdan yalan da kötü
Yasak koy bırakma girsin kapıdan
Bakarsan etrafa kaç yuva yıkmış
Huzur yok sebebi yalan heramdır

Çalışmadan gelen rızgı sormadın