Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Nefret etim artık anmam adını
Gelme yokum kapıları kapatım
Vurdum duymaz adın işte nefret
Kendine bakarsan beni tanıma

Nakış gibi bende nefret bıraktın

Zülfikar Köyümün hertarafı güzeldir
Elma, üzüm kavun karpuz her taraf
Gören cenet sanar gitmez köyümden
Göz göze oynar mendil halay çekerler

Ekin buğday nohut zaman geçmesin

Ayrılma ne olur sana hasiretim ben
Hoş değil ayrılık gitme kal bakarım
Adın dilimde su verdim susuz değil
Gidersen beni götür sorsalar tanıdık de

Buruk geçti günlerim gelirsen kurtulurum

Ben etmedim ihaneti sen yaptın
Azrail’başımda dikilmiş sanki
Aradım etrafta sen yoksun artık
Umurumda değil sen yoksun artık

Fırtınalar kaktı çok aradım ben seni

Ben oyuna geldim yok oldun evden
Çalgılar çalarken sen bana küstün
Yaptığın neyidi sorsayıdın keşke
Sen küs kaldın cezaları ben çektim

Ağlıyarak ayırdım ben o günü

Zoruma gidiyor bu ne biçim dosluktur
Yüzümde bir başka arkamda başkadır
Kopmak istiyorum yapışmış sanki
Yaşlı diyor herkes kendisine bakmıyor

Dokunsan ah vahla seni kırıyor

Dilime sözüm geçmedi ki ağlatı beni
Ne yaparsam yapım dinlemez ki beni
Gözüm şişti ağlamaktan olmuyor bana
Kesildi nefesim bu değilmiyim ki ben

Terden ben anlarım daha ne olsun ki

Bu gün zafer bayramı adı otuz ağustos
Unutulmaz bu bayram bıraktı Atatürk
Dünüyaya okutuk bu bayramı Atatürk
Bu vatan bizimdir bu bayram bizim

Kovdu bütün düşmanı çanakkale başkadır

Göz nuru denen şeyi sakla kalsın sonuraya
Çocuklara söyle emanet ben yapmışım ya
Kalsın benden hatıra yemedim ki sakladım
Sende senden sonuraya kalsın hatıra geriye

Emanet ben etmişim yemedim ki sakladım

Vey be bu yaş benimi yaşım gelmiş geçmiş
Yaş atmış iş biti bitecek sanki otuzlardayım
Bilmeden yaklaşmış haber vermemiş bana
Birdaha gelirsem dolu dolu yaşayacağım ya

Bana ayıt kalmadı varsa da götürmek istiyor