Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Gitme be oğlum hava soğuk dışarda kar yağıyor
Üzerin ince üşüteceksin çek çeke bilirsen baba
Almadın bendeki paltoyu belkide yağmur yağacak
Üşürsen ben gelcem aklına ama geç olmuş olacak

Aklımdan çıkmıyorsun her sabah yapamıyorum kahfaltı

Hasiret kaldım köye yakında gideceğim
Köyde arkadaşlarımı göremedim ki ben
Bu sefer bitmez ki hasret kalırım bıraz
Gönül işidir bu doymadan dönmem ki

Köy benim ben burda köy çok uzakta

Nakadar zavalı olmuşum burda
Uğraş için tüm gücümü harcadım
Kendine bıraktım benden olanı
Bozuk para gibi beni harcadı

Kendinide hiç yok yere harcadı

Canım sıkılıyor geçmek bilmiyor
Evde özüm gözüm benim yolarda
Ne yemeyimin tuzu nede tadı var
Güneş size doğmuş bana doğarmı

Benimle oynandı demem adını

Kalın duvar örülüdür mapusa
Demir kapı büyük kilir üstünde
Gen giren buraya saçlar ağartır
İslah yeri derler işkence sanki

Yorgalar isitmaz nefes nefese

Küçüken oynardık yoktu yabancı
Ağızla konuşup kırmazdık kalbi
Tarla bağ bahçede sanki bütünüz
Unutamam hayelimde olan o kızı

Dolu dolu yaşıyorduk hepimiz

Kaumar ben oynadaım tez kayıp etim
Kazanan çok uzak ben gülüyordum
Elimde dosuyam var yargıç karşıda
Sorma sen avukat ben çok dertliyem

Yolun açık olsun bakama arkana

Nefesim yetmez belki uzaklaşma yanımdan
Mahşer günü belkide hesap soracam sana
Yazmışım ben her şeyi benimde varsa sana
Gözlerim çok istiyor ben ölürsem bak bana

Misafir gibi bak birgün ben de göçecem

Nar tanesi gibi ben çok sevmişim
İçimde sakladım çıkması yasak
Bir tane deyil ki hepiniz var ya
İçimde sevginiz nar gibi çoktur

Adınız çiçekten gülden koymuşum

Adam evde konu yalan susmaz ki
Hasta diyor kimse onu duymaz ki
Fırsat vermez çok konuşur bitmez ki
Yalanlar üstüste yığınla dolmuş

Yaşamak bu değil bırazcık gülsen