Naime Özeren Şiirleri - Şair Naime Özeren

bazen dudaklarım gardiyandır dilime
yol vermez sözcüklere
gün olur ne ferman dinler ne gardiyan
dökülür duygularım ak kağıda sessizce…
bu gün günlerden yine sen Dorya
bak sana yazmak istiyor kalemim yine …

Penceremdeki şu fesleğen var ya
Hep seni sayıklıyor gittin gideli
Bense, göç yollarını kaybetmiş kuşlar gibiyim
Seni kutup yıldızım belledim o günden beri
Fesleğenler gri ve siyahı sevmez
Türküleri hep mavi…

SINAMA SEVDAMI

Yüce dağ başında bir ceylan gezer
Ceylanın feryadı yürekler ezer
Sınama sevdamı bu beni üzer

Sayma kaçıncı yarayı sağaltamadığımızı
Yağmura, fırtınaya, boraya inat
Güz yağmurlarıyla gel çağrıma…
Her yeni doğan gün yeni bir umutsa
Açsın rengârenk umudun goncaları
Umutlar yenik düşmesin yarınlara…

Bir dolap beygiri döndürüyor dünyayı,
Dolana dolana başım döndü, bilen yok.
Frenini aradım; nerde teli, pedalı?
Seslensem de avazımı duyan yok.

“Hemşerim son durak neresi? ” dedim,

RÜYA BU YA

Alıp terkimize sevdalarımızı
Binmişiz dor bir ata
Dudaklarımızda eski bir aşk şarkısı
Doludizgin çıkmışız dağlara

gözlerin yollarda mı kaldı?
çok mu bekledin beni?
senin için derledim
gönül bahçemin en güzel güllerini.

şu beyaz güller anneciğim

Sen hangi baharların yağmurusun dost?
Tarumar bahçelere uğradığında
Yağarken güllere, yapraklara,
İncitmeden yağıyorsun, nazla…

Sen hangi denizlerin rüzgârısın dost?

Çocukken de ben böyleydim
Asi yüreğime söz geçiremezdim
Özlemler kara saplı bir bıçak olup
Saplanınca tam onikiden
Sağanaklara yenik düşerdi gözlerim
Yağmur mevsimi değildi henüz

Ben en çok eski evleri,
Bir de eski ayakkabılarımı sevdim
Çünkü dünü onlarla yaşadım
Ve onlarla rahat ettim

Sen, eski bir sevda mektubu gibisin