Naime Erlaçin Şiirleri - Şair Naime Erlaçin

yaşamak
füg’ün içedönük kavgası
atışması kişinin kendince
kendisiyle

bir yarı sorgulanıyor

“iki dirhem bir çekirdek”liğin*
hayasız kibri vuruyor yüzüme
katı yürekli katışıksızlığı

kendini beğenmişliği
turkuazın

şimdi canın sıkılıyor ya bu amiplere
en yalın
en yalan fotoğrafına bakıyoruz hayatın
en vurucu
en deli(ci)

can çekişen balığın
pullarında sürerdi yaşam
bir masalda konaklamıştık:
kah dalgalanırdı su
kah durgun akar
gülerdi gökyüzü

-Şule’ye sevgilerimle..

kocaman bir yudum sevda al
terli bir rüya bırak geceye

iyi bak

kuşlar vuruluyor yüreğimde
örseleniyor çiçekler
kan sızıyor damarlarından fidanın
tütüyor hasret sinmiş gözler
sabahın kör alacasında

tanyeri kızıllığı hüküm sürüyor
süzülüyoruz semada
düş değil sanki gerçek
rüzgâra veriyorum umut çiçeklerini
gelincik tozuna nameler yazarak

üşüyen nefesinde ayrılığın
soluk bir beniz gibi kırıyordu boynunu gonca
özlemdi sevinçleri yakan, geceler çekilmez
ıssızlık yapışırdı akşamdan

koyuverip giden yolların

'aşka anlam katmak' dedi birisi

düşündüm:
ne biliyor
ne anlatıyorlardı aşk hakkında

gönül lacivert bir bekleyiş
demirler atıyor hasretime
inen uykusuz gözyaşlarım
fonda
hüzzam var yine