Benim bildiğim her şeyin adı sensin.
Şu Karanlık hayalimde bile șensin.
Sensiz geçen gecelerde dolaştığım,
Ölümün kıyısında da son çaremsin.
Bana öyle derin baktığın zaman.
Ruhum uzandı gözlerinin gölgesine.
Sözlerin kanıma karıştığında
Kurak yüreğime yağmurlar yağdı
Sonra mevsimleri değiştiren sesin
Her konuştuğunda bahar başlar yeniden
Yazılmadan unutuldu masalım
Sonunu yalnız ben bileceğim.
kurşun kalemli bir şairim işte,
Ömrüm boyunca kaybedeceğim.
Size anlatacak bir şeylerim olduğu için değil,
Bir şeyler söyleme arzum için yazıyorum bunca şeyi.
Doğru yolda olduğumu düşünüyorum,
Zira söylemeye başladığımdan beri yanıbaşımdaki insan sayısı bi hayli azaldı,
Bu yolda olmak, mahsur kalmak gibi.
Ama bu esaretten azad olmak ta zihni boğar.
Pek tekin değildir şiir im , hep olumsuz bir yeri vardır
Şöyle diyebilirim, benim aranızda yerimin olmayışı onun yeridir.
Sizin için kötü bir alışkanlıktır gidişim
Bırakın,
Eski bir yolu izlemekte, yarın ölecekmiş gibiyim.
Ey! benim, can sırdaşım, günahı saklım.
Söyle, benim ışığım yüreğine uğradı mı?
Sen gittin, istemedi dünyayı aklım.
Ruhumun anahtarı süveydana uymadı mı?
Kendimi bazen umutlu göstermeye çalıştım.
Denedim en azından.
Aldatmayı başardım mı sizi?
Eğer başardım ise, mutlaka önce
Aldattım, zamanın en safı, en kolay kananı olan, kendimi…
Bir yana bırakılsa da,
İncitilmiş yüreğimin bedenimde olmadığını hissediyorum.
Nasıl çıkarım böyle amansız kıştan
İnsan kalbi olmadan nasıl yaşar bu soğukta
Yalnızlığımı herkesten gizlerim
Belki ruhum biraz olsun dinlenir
Ama bilirim bu kış biter yine yaz gelir
Sedefim mutlu olsun diye bir şiir
Sedefim mutlu olsun, hep olmalı
Hava hep sıcak olsun Sedefime,
Hep ısınsın içi, üşümesin.
Her ay nisan olsun, yüzü hep gülsün.
Sen güldün benim ülkemin çiçekleri açtı.
Senin bu gülüşün yağmur gibi, güneş gibi
Her gördüğümde geçer içimden,
Gerçek olamaz bu, düş gibi.
Sevgilim senin sesin yurdumda barış gibi.
Ruhumun kurtuluşu elbet sesindendir.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!