Bir nefes ki beni hayata bağlayan
Uzun karanlık gecelerden çekip alır beni
Her soluk aldığında bulutlar da takılır peşime
Müjdeli yağmurlar yağdırır kıraç topraklarıma
Bir nefes ki durmadan ateşimi harlayan
Yüreğinde ısıtıp verdiğinde soluğunu.
Ben kim bilir kaç gece, ölümü andım şehrin kuytularında
Yaşamayı öğrenemedim.
Büyümeyi öğrenemedim.
Uçurumlar vardı insanlara aramda.
Ben çok geç kaldım sanıyordum ki
Bir ışık rastladı o gün bana,
Seni sevmek bugüne dek yaptığım en sağlam iş.
Odamda dört döndüğüm, teslim bayrağını çektiğim, zor gecelerim vardı senden önce.
Tüm bunlardan sonra gelen ödül.
Sen, bedenimle ruhumu barıştıran büyük zafer.
Sevgilim işte bunlar senin aşkının şafağıdır
O soğuk gecelerimi aydınlığa çıkaran
Seslensem,
Duyar mısın sesimi aydınlıktan?
Yine sol yanım ağrıyor
Yine kirpiklerimin ucunda sen varsın.
Biraz düşün,
Belki adımı anımsarsın.
Siz gidiniz ben duracağım
Büyük acılara ve karanlığa karşı
Kimseler beklemezmiș
Beklemesin..
Acı akıyor oluklardan, öylesine acı
Olsun olsun, büyüsün ateş
Tutkuyla inliyor gece, ölüm diye
Karanlığı dudaklarıma bastırarak.
Şaşkınlıkla izliyorum aksayan yüreğimi
Ah beni çok kızdırıyor bu yalnızlık.
Nereye gittiğimi çok merak ediyorum.
Bitmek bilmiyor kasvetli günler
Pek sert vuruldum Sedef’e
Her bir yanım ağrıyor
Bir hışımla girdi, gönlüme takıldı kaldı.
Sakladığım dertlerin hepsini yerinden etti
Şimdi elimde hiç kullanılmamış bir şiir
İçimde doğacak güneşlerin neşesi.
Tanrım konuş benimle
Bana bir mucize göster
burada olduğunu anlamamı sağla ne olur.
Kimse gelmedi bu gün bana
Kimse benden birșey istemedi bu akşam
Tanrım affet beni
Çok konuşmam ama yine de işitilirim sessiz evlerde
Var mı duymayan beni?
Her gece sizin adınıza konuşan da benim
Gençlik benim
Her şeyi verdim ama bitmedi henüz
Üşüyorum yașamaktan
Tanrım beni bağışla.
Bir daha doğup, yeniden yenilmenin tohumunu taşır her ölümüm.
İnsanlar uzatmaz ellerini bu karanlığa.
Kurtulmak!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!