Gecenin kıyısında ölümden yahut aşktan konuşulur.
Çünkü aşk ölümle korunur.
Ölümün ölçü olduğu yerde tanınır aşk.
Sessizliğinden herkes kuşkulanır.
Kıymetini bilenlerin sayısı azdır.
Biraz da iman gibidir
Getirsen kendinle beraber güneşi.
Gelirsen buradayım işte,
Apansız çıkmalısın karşıma,
Ki unutulmuş bir haykırış olmalı dünyaya seninle karşılaşmamız.
Gelirsen,
Soluk soluğa yaşanacak tüm imkansızlıklar.
Beni yandan yana döndüren mutsuzluk
Ellerim tükenmiş, kara çalılar gibi susmuşum.
En uzak denizlerin kıyısında susuzum.
Tanrıdan uzak kaldım.
Günahlar içinde kargılanmıș buluyorum kendimi.
Yok sayıyorum kendimi.
Günahkâr bir gölge,
Hülyaya gömülü,
Biraz ölü ruhum.
Buruk bir ezgi içimde,
Bir ses çiziyorum,
Çırılçıplak,
Görebildiğiniz kadarıyla karanlığım
Neye yarar bu kara ıșık, ölüm kımıltıları.
Aşkı hatırlatan bir şey var mı bende,
Bende ki aşk, donup kalmış öyle, yüreğimin ortasında
Bir kıvılcım bekliyor,
Durmadan anlatıyor kendini ölülerle ve gecelere.
Bir sürü kusurla yaratılmışım.
Pek tabii gözlerim de öyle.
Yine de yetiyor,
Ne kadar güzel olduğunu görmeye.
Zaten bir seni görse yeter Sedefim.
Gözlerim de sana dalmakla meşhurdur.
Gülüşün uğruna ölünecek kadar güzel
Bana bir güldün divane oldum
Beni sarhoş eden rüzgar senden esen
Aklımı yitirdim biçare oldum
Gözlerin alevdendir bu karanlığı silen
Senden uzakken, kendimden de uzağım
Ey büyük hasret, işte yüz yüzeyiz.
Hangi acı yarışır seninle.
Ölsem ne yaparsın mesela.
Özlem misin? nesin sen?
Kalksın artık üzerimdeki bu karanlık örtü.
Birden nasıl olduysa, yapayalnız kaldım.
Dört duvar arasında,
Eski hüzünlerin arasına daldım
Ne kadar sürebilir,
Ölümün en son kurtuluş olduğu düşüncesi.
Artık okunmaz eski şiirler
İstemeden anılarımın arasında dolaşırken
Gözlerimi kapatıp, kulaklarımı tıkıyorum.
Bu sefer o ölüm kokusu geliyor burnuma.
Böyle yeniden canlanıyor bütün kaygılar
O buz gibi anılar , simsiyah acılar..
Unutmak istedim de,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!