Bildim, yazdım ve utanmadım.
Öyle şeyler yazmak istiyorum ki
Yoklukta bile kalsın.
Dalgın bir çocuğun düşü.
Yorgun bir kadının dansı.
Şimdilik kimsenin bilmediği bir şiir.
Ölmeye ne kadar hazır olsam,
Hep bir şey eksik kalıyor,
Çekmediğim bir acı, okumadığım bir şiir.
Bütün acı günlerim aklımda bugün.
Doğmayan güneşler aklımda.
Bulanık ve ağır anılar.
Hepsi aklımda.
Ve hepsine bekçilik eden sen,
Koruyorsun gecenin acılarını.
Herkes gitmiş de, ben uyuyakalmışım.
Bir güzeli, rüyamda seyre dalmışım.
Bana kalsa, ömrüm boyu uyanmam.
Bu özgürlüğe başka nerede varmışım.
Kendimi tanımlayacak bir şey buldum.
İnsan sanılan bir gölge,
Aslında insan bozuntularının insan sandığı bir gölge.
O bozuntular, kendi işe yaramaz ışıklarının içine çağırıyorlar beni
Ben ise onların aydınlık cehennemini, hep uzaktan izlerim.
Dünyadaki güzellikten en büyük payı ben aldım
Böylesi bir güzellik; Tanrım, hiç aklıma gelmezdi.
Sevdikçe güzelleşiyor, özledikçe artıyor sevgim.
Ve koca bir şehri susturan sesin,
Beni çekip ayırdı kalabalıklardan.
Sen konuştukça, değişti mevsimler,
İster şans desinler ister hediye
Ben bu cihanda görülmüş
En güzel yâre sahibimm
Nasıl mümkün olabilir
Böylesi bir güzellik
Benim iki gözümün çiçeği.
Aşk sana bakınca,
Parlayan gözlerimde
Görülen ışıklardır
Sana baktıkça aşkınla
Doldururum dünyayı
Kaplar göğü güzelliğin
Çaresizim, varlığım çelişkiden ibaret.
Bu anlamsız dünyada hiç hoşnut değilim
Gecemi aydınlatacak bir ışık bana çekici gelmez
Elimden gelse, güneşi bile un ufak ederdim
Öyle bir yalnızlık ki soluğumu kesen, önüne geçilmez
Hiçliğin uyanışı sanki bendendir.
Kalemim meyus,
Her yazdığım karamsar.
Bu kalem,
Kalbimdeki süveydaya anahtar
Hiç mutlu bir şey yazdım mı ben?
Umutlu?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!