Onu tanıyordum bir yerlerden
Uzaktan mı, yakından mı bilmiyorum
O bana baktı geçti halbuki
Ben mi değişmişim, o mu değişmiş.
İnsanlar artık umursamıyorlar
Cesedimiz kabirde çürüyüp torak olurken
Ruhumuz yolculuğa çıkar kat ve kat göklere
Yaşarken bir kez bile görünmeyen ey ruh
Her nerdeysen çık ortaya bir görelim
Ne yazılmış bilen gören sen
Kurulmamış zemberek çalmadı saat
Yine işe geç kaldım patron kovacak
Homurdaycak yine nerde iteaat
Diyeceğim ki patron bu son olacak.
bütün yenilgilerimi yanılgılarımdan anladım
dönüşü olmayan sona doğru
payıma düşen evet payıma düşenleri yitirdim
birçok soru sordum kendime
müjdeli bir haber gibi
ne arar ne beklerimki
Penceremden bir yerlere gidiyorum
Rüzgar alıp götürüyor beni
Ama neresi bilmiyorum
Görüyorsun artık bilmediğini
Kalbin çarpıyor çılgınca
Sonsuzluk avucumun içinde
Her anım ezelden bir eser
Yollar uzun düşler perişan
Burada beden boşa gezer
Kurtuluş yok gönül perişan.
Başladığım her anım yarım
Ne güzelmiş o beğenmediklerim
Sefilliğin bile hali başkaymış
Hiç yerini bulmadı dileklerim
Çocukluk ve gençlik hepsi şakaymış.
Uğrunda gidilesi bir yer yokmuş
Ne zaman canım sıkılsa
Zihnimi ikiye bölerim
Sıradışı bir uyanış başlar
Ayrışıp birleşen düşüncelerde
Gidip gelirim
Ben ömrün vadesinden söz ediyorum
Ömrün sonundan
Ve karanlığın sonundan
Kim gelecekse bana ışık getirsin
Oralardan.
Serbest yaşıyorum bu dağlarda
Kural yok, kanun yok, özgürüm ben
Havası, suyu, gezmek bedava
Hiç şehir görmesem razıyım ben.
Bir cömert ışık ki kuytulara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!