Musa Yalçın Şiirleri - Şair Musa Yalçın

Kadın doğduğu anda aşık olur babasına
İlk aşkı babası olan her kadının ilk rakibi de annesidir
Kıskanır,taklit eder ve böylelikle öğrenmeye başlar dişi

Rekabetçidir her kadın
Topuklu ayakkabısı ile her bir adımı meydan okumadır rakiplerine

Kaldırım çiçeği
Gelip üstüne basar mı?
Dalgının biri
Kaldırım çiçeği
Beton bloklar
Sarıp sarmalar mı? seni...

Siz hiç bir yağmur damlasının ağırlığını düşündünüz mü ?
Terazinin üzerine konan, kırmızı bir elmanın üstünde
İpek böceği; kozasının içine kendini kapattığında
Ve yahut bal arısının polen toplarken ayaklarında

Gün ışığında yaz sıcağında
Bembeyaz lapa lapa yağdı kar saçlarıma
Yürüdüm yüreğinden kara aldırmadan
Yürüdüm ayağımın altındaydı bahar

Kardan adam
En güzel kış ayında sevilir
Bilirsin; Erir güneş değdiğinde
Ama dayanır ayaza tipiye

Zor günler geçtiğinde

Kazan içeride kaynamıyor
Buzdolabı boş
Miğdelerde gurultu
Biraz daha böyle sürerse
Yanmazsa ocağın ateşi
Kazan dışarıda kaynayacak

Yolumuz Kızıl elma
Davamız her daim mukaddes
Sonumuz he zaman mukaddes ola
Mirasımız kalır kızımız vede oğullara

Ok yaydan çıktı bir kere

Valizi elinde
Unutmamış maddi varlığını toplamayı
Oysa toplamaya pekte alışık değil zihni

Yırtılarak yakılmış onca fotoğraf
Silinmiş binlerce manevi hatırat

Yarasının derinliği kadar hızlıydı gidişi
Donduğundan mütevellit yavaştı sözleri
Ve çok güçlüydü sessizliği

Veda kirpiklerinden damla damla süzülürken
Kulaklarında yabancıların telkinleri

Korku,kaos ve terör
Biatın gizli yemi
Kargaşanın enerjisi

Sevgi ile yönetmek varken
Olmayan düşmandan korumak