Musa Yalçın Şiirleri - Şair Musa Yalçın

Fermana yazılan namelerin gücü yetmedi
ama
Zulüm körün oğlunu Köroğlu yapmaya yetti.

Gördün mü zalim bolu beyini
Baki kalmadı zalimlik sarayında

Kumar masasında kırıldı burnu
Para kokusunu iyi alan burnu
Kazanma hırsı yolunda
Haramın en zalim masasında

Kurtarıcı seçildi kumarbaz

''Aklın durağanlığını; Çılgınlık seviyesinde
Yerle yeksan eden aşk değil midir? Firuze''

Ay, güneş, saman yolu ve evren
İnsan,ruh, yürek, ve aşk

Işık hüzmesi ardı meteor izleri
Yolcuya klavuz, sevene sebep
Yansır her şey aşk yolunda

Mahrem sırların sahibi
Kayıtsız defterin katibi
Kalemin yazmıştı geçmişi
Silmeye çalışma kalır izi

İki ileri bir geri kurnaz tilki

Düşlerim düştü yere
Düşler bahçesinde
Kokusu sindi topuğuna
Yürürsün bilirim
Hep burnunun dikine

Kurtuluş ümidi ile açılan avuç içleri
Semadan yankılanır yankısı
Mahcup,kusurlu ve günahkar
Açıktır şuan tövbe kapısı
Gözlerde pişmanlığın gözyaşları

.... Ve yutkundurur adamı

Uyusturuyor o

Zihnimin bir yanını

Üşenmedim
Ardından düştüm yollara

Bekliyordu beni
Çıktım karşısına

Dedim Leyla
Kimisi senin derdinle atar kendini meyhaneye

Dedi sarhoş zihinleri ile yatıştırır onlar kalbini benimle

Dedim Leyla