Musa Yalçın Şiirleri - Şair Musa Yalçın

Karaya vurdu balinalar
Yakalandı kırlangıç balığı
Sevgilinin ardından
Taş yuttu divane kuşu

İhaneti öldürür sadakat

Çok pahallı ama değersiz
Ve anısız yok ki hatırı kalpte
Hiç kalıcı değil önemsiz gözde
Bir kenara koysan gelmez hiç akıla
Tozlanıp unutulur bıraktığın yerde.

Papatya
Ezilip durursun
Topukların altında
Oysa ben en çok
Papatyadan taç yaptım anneme

Nasıl bir kokudur ki bu
Hiçbir çiçek daha güzel kokmaz

Nasıl bir tutkudur ki bu
Hiçbir güçle karşı konulamaz

Beklentiler, hesaplar ve tüm planlar
Zehirli sarmaşık gibi sarar insanı
Elini kolunu bağlar; Kımıldatmaz.

Koşar adım girdiğin yoldan
Yürüyerek çıkamaz insan

Senden sonra takmadım kelepçe
Vurulmadı ayağıma prangalar
Örülmedi duvarlar önüme
Bedenim özgür; Ruhum esaretinde

Bedenler sevişir, ruhlar kararır

Yağmurunu bekliyor toprağım

Bilirim ardında belirecek gökkuşağı

Eşsiz kokun taşıyacak huzuru yüreğime

Hey hat! Sözler işkembe-i kübradan
Zevahiri kurtaramadın ayıboğan
Hala çat pat çala kalem mi yazıyor
Sermest beni safderun mu sanıyor ?

Vaveyla ah dil hun eyvahlar olsun !

Ağlatır bazen tek bir söz
İnci inci parçalar incitir yüreği
Kötü niyet yoktur ortada
Yapacak bir şeyin olmadığı gibi

Söylenen iyi niyet temennisi

Delinin biri düşman ettiğinden dolayı mı
Namlular döndü bedenimize

Hastanın biri sınırları icat ettiğinden dolayı mı
Örüldü aramıza anlamsız duvarlar