Musa Yalçın Şiirleri - Şair Musa Yalçın

Küçücük narin minnacık ayakları
Ayacıklarını saran yırtık ayakkabısı
Önlüğünün rengi solgun,yakasının dikişi sökük
Bu ülkenin istikbalinin

Elinde plastik poşetten yapılan çanta

Umut çocuk; Umut!

Yapraklar sarardığında dala,

Dal kırıldığında gövdeye,

Unesco kültür mirasları
Listesinde yer almalı
Güzel ülkemin
Bitip tükenmez acıları

Elleri arkadan kelepçeli
Gözleri bağlı
Ensesinde silahın soğuğu
İşkence hanelerde kan sıcağı

Reva mıdır bu zulüm

Uyuma Türk istikbalinin evladı

Uyuma; Uygurlu kardeşlerin gibi
Nice yüksekti okuma yazma oranları
Vede kentlilerdi vatanlarını Çinliler işgal etti

Alıştım sensizliğe
Sessizliğin içinde
Soğuk evde titreye titreye

Alıştım solmaya
Dalından koparılan çiçek gibi

Vazosunda Menekşe
Konuşur onunla sessizce
Bekler kokmasını
Gülü küstürür hisleri
Yollarında Leylaklar
Hanımeli açan gövdeler

Birinci dünya savaşında yenilen devlet
Esaret anlaşmasını imzalayan gaflet
Dağıtılan ve silahları alınan ordu
Millet yorgun ve fakir...

Milleti felakete sürükleyen zihniyet firar

Aşk;
İnsanın başka bir insanın içinde
Kaybolup kendini bulmasıdır firuze

Aşk;
Herkes onun güldüğünü sanarken

Dur
Hayır
Olamaz

Yok yok olmaz
Pes etme haydi lütfen