Musa Yalçın Şiirleri - Şair Musa Yalçın

. . . Gördüm onu yıllar sonra
Işık yoktu ;derinliği artmış gözlerinde
Gördüm onu elleri böğründe
Başı omzuna doğru,gözleri beton zeminde

Oysa duyduğum haberleri

Yok ki

Tutacak bir dileğim

Sen say ki kapalı avuç içlerim...

Yok mu heybende
Pişirip de sunmak istediğin
Paylaştıklarımızdan kalmadı mı bir lokma


Yok mu heybende

Gönlümün sahibi kül kedisi
Düşler ülkesinden kaçan peri
Gülüşlerin arkasında ki sihiri
Alıp götürür benden beni

Venüsün kızılı şarap tadı

... Çıt. Sakın; Yosma!



Aşk kadar kirletilen bir elbise var mı ? Firuze

Yürek sığınılacak bir liman mı ?
Yoksa okyanusa açılan bir gemi mi ?

Yaralılar limana aşıklar okyanusa koşar sanki
Limandan önce zamana ihtiyaç var inan ki...

Zaafından vurulan adam
Kanayan yarasının içindeki iltihaptır.
Ayakları tutmaz,elleri titrer,gözleri kurur
Ve umutları gecenin zifiri karanlığındayken;
Havası her daim soğuk ve pusludur

Zabitim zıvanadan çıktı
Bilemedim bir anda ortalık karıştı
Taksimin aşağısı Beyoğlu
Çoktan öldü beyin oğlu

Vapurla haremden Üsküdar'a

Ah be !
Acımasız zaman
Var mıdır ?
Senden acımasız olan
Nasılda yanılttı bizi
Nasılda olmazları olur kıldı

Anladım ki

Seni taşımak seven insan yüreğine ağır gelir
Tuttuğun her ele kelepçe olur ellerin
Yanında yürüyene pranga olur ayakların
Mezar niyetine gamzeli yanağına gömülür her kurbanın