Hayat
bana gülmeye başladığından beri
kendimi
komedi oyuncusu olarak görüyorum.
Komedyenler
Geceye keder yükleme zamanı,
kimliklerin kontörü yok,
boşalınca dolduramıyorsun
ve kullan at bir halde de değiller,
boşalınca boş kalıyorlar.
Üzerini örtmeye çalışsan da resimlerle, yazılarla
Sorun kendine başlarken kiminle yol alacağına karar vermekti. belki bir tane belki onlarca karar aldık kiminle yürüyeceğimize dair. zamAN ilerleyip dururken seçimler yapmamız istendi ya da seçimler yapmak zorunda kaldık. Hep bir ışık ile kol kola yürümemizin, bir omuzun güvenliğinin, bir bakışın sıcaklığı ve avuçlarımıza değen avuçların yoldaşlığını yanımızda olmasının gerektiğini hissettik. Gün geldi, yarenlik yapsın diye peşinden sürüklendiğimiz ya da peşimizden sürüklediklerimizin esiri olup çıktık.
Bir gerçek vardı YOL tek kişilikti ve biz her zaman iki kişi geçmeye çalıştık oradan. Oysa yan yana gidilmeyecek yerler vardı orada. Sadece yanında olduğunu bilmekti bilmeyi istemekti düşlerimiz. Bazen omuzuna dokunmak bazen de önde gidip çukurları, tümsekleri uçurumları haber vermek gerekirdi. Oysa biz, ruhumuzun ışığını bedenimize öyle hapsetmişiz ki paslar ve kilitler oluşturmuşuz ve düştüğümüz her çukur, çarptığımız her duvardan sonra iyice kalıtsallaşmaya başlamış içimizdeki karanlıklar.
Bizim gerçeğimiz, önümüzdeki gidenin gerçeği değildi o bildiği yolda yürüyordu. Biz kendi gerçekliğimizi gerçekleştirirken o sadece bize aynalık yapıyordu. Başlıyorduk, biteceğini bile bile fakat büyüyerek son nefesine kadar gitmesini isteyerek çıkıyorduk yola. Bittiğinde son nefes oluyordu başka bir başlangıca gebe bırakıyordu kendini hayat.
Ey Sevgili, kaç yol değiştirdim, kaç ülke gezdim, kaç ömür sürdürdüm, hepsinde nefesin var idi tenimde. Hepsinde ışığın var idi gözlerimde. Şimdi kendimi yaşamayı seçtim ve elimde kalan sadece BENliğim oldu.
Nefesimi ve ışığımı teslim ettim yine sana. Yolumu açıver sevdaya giden yollarda ATEŞinde yanmayı mümkün kıl. Ola ki ateşten çıkartmayı denersem bir parçamı daha büyük bir ATEŞin içine salıver. Senden gelen yangına razıyım ben.
BİRlikte doğduk ya BİRlikte varlığımızı devam ettireceğiz ya, bana iyi bak olur mu? Biliyorum ki ben sana, sen bana lazımsın.
Midemi yakıp giden ayyaşlığıma
pirinç taneleri attım,
bana ulaşamayan taneler
karıncalara yetişiyor,
şimdi yaşamın bir ucundan onlar
diğer ucundan ben tutmuşum,
Kara kaplı defterlerde gizlidir hasretim,
üzeri tozlu raflardan
indirdiğim ruhumun ışıltısı yakıyor benliğimi,
geldiğim yeri unuttum,
gideceğim yeri bilmez durumdayım,
ey aşk,
görüşüme gelmeli gecenin yıldızları,
döşüme pay olmalı güneş,
tanıdık sevgiler ile sarılmalıyım
bulut kaplı gökyüzüne
ve
gerçeğe dönmeli
ey kalbime dolan ağırlık,
hüznünü yüklenmiş gecenin sessizce akan bulutları,
yine bir taşkın yaşıyor evrenimin bu en ücra köşesi,
yağacaksanız yağın artık,
kaplamadan ortalığı sisten yitişler,
insan olmanın en zor yanıdır sanırım
Bir güvercin soluklandı penceremde,
penceremin eşiğinde
birikmiş suyla giderdi susuzluğunu,
açlığını verdiğim yemle
güvercin teslim olmuşsa kanatlarıyla insana
bir avuç yem
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!