Zaman ellerimden su gibi akıp giderken,
sensizliğin rüzgarında titriyor ömür perdesi
her iç çekiş sonuma bir an daha yaklaştırıyor
her aldığım nefes sonuma bir adım daha yakın
Sen Leyl'im ahuzarım, ruhuma yâr olanım,
Şiirler duyurur mu, sana bir gün sesimi?
Bu sevdanın ecriyle, yüzümde ar olanım,
Olurda bir gülüşün, keser mi nefesimi?
Sen Leyl'im ahuzarım, ruhuma yâr olanım...
"Sevgi, bilgelikten büyük müdür?"
diye sordu Sokrates;
Sessiz kaldım…
çünkü senin gözlerin,
"Leyl'in gölgelerinde bir serinlik arıyorum,
serinliğin içinde bir çisenti, çisentinin içinde bir zerre,
zerrenin içinde bir "hiçlik" buluyorum..."
Zaman,
Ölümsüzlüğe açılan ince bir kapı,
"Bu otel odasının duvarlarında yankılanan tek şey
senin "sus" dediğin yerde benim "kal" diye haykırışımdır..."
Leyl'im bir manastır kadar sessiz,
Leyl’im...
Sevdan,
şiirlerimin içinden düşmüş bir harf değil artık
bir katliamın ortasında unutulmuş,
adı silinmiş ağıtların
Leyl’îm,
Sen bir kez bakmadın diye
Aristo'nun evreni çöktü içime.
Platon’un mağarasındaki gölgeler sustu.
Ben susmadım.
semalara seslenişimdir sevdan
Leylim,
bir zamanlar Kahirenin sonsuzluğunda yitik bir Lam gibi,
taşların arasında gizlenmişim,
yüzyıllardır üzerimi örten kumların altında,
bir Vav gibi seni beklemişim…
seni buldukça çıkıyorum karanlıklarımdan.
“andolsun ki, kuranı sizin anlayabilmeniz öğüt alabilmeniz için kolaylaştırdık,
içinizden idrak edecek/öğüt alacak yok mu?” (kamer 17-22-32-40)
Fikrimin gerçeğe
şaştığı noktada,
Ellerin bir eğlen di galübela da ellerimle,
Miski amber kokusunu kokladım,
Gül i nazar eyledi gözlerim.
Ağma oldu böyle şavk i şems şimal den vurduğu,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!