Fünyesine değilmiş,
bir mayın gibi tehlikeliydi gözlerin,
İçine düşen;
ya bir uzvunu kaybetmeye mahkûm edilir ya da can verirdi…
"Duası makbul olan bir aşkı, katletmek ihanetir"
Ağustos sıcağında, çatlamış toprak gibi,
Yağmuru umut edip, yandım kendi kendime...
Suyuna muhtaç olan, kurumuş yaprak gibi,
Ne zaman söz söylesen, cezbe kapılır ruhum,
Öyle dalıp sedana kendimden geçer gibi...
Sensiz kaldığım her an, sılam da kalır ahım,
Gurbet olur her yanım, yurdumdan göçer gibi...
Hasretin yoruyorken, isyan gelince dile,
bir kez olsun görsem seni,
dünya gözüyle, şöyle,,,
yüz yüze gelsem,
gözlerinin içinde kaybolsam beş dakika…
ellerine tutunsam,
Bedeninden evvel, ruhu da ölebilir insanın
Hiç bilmediğim şehirlerin, daha evvel hiç görmediğim, bilmediğim sokaklarının, karanlıkların da sabahladım… Bazen bir çöp kenarında, bir kartonun sıcağın da üşüdüm. Bazen, hiç bilmediğim otogarlar da; ahşap bankların üzerinde yıkıldım, uyanma saati belirsiz. Zulam da koynuma sarmaladığım bir şişe, cebimde bir paket tütün ve bir paket kibritti bütün varlığım…
Olsundu…
Güvenini yitirdikçe;
Bedeninden evvel ruhu da ölebilir insanın…
Sandılar…
İçinde çok olduğum şu dünyanın kahrıyla,
Çıldırdım feryat ettim, dili şiir sandılar…
İçinde yok olduğum, şu sevdamın mührüyle,
Gönlüme damga vurdum, hâli şair sandılar
Ne zaman aklıma ölüm gelse,
Ölümden değil;
sensiz kalmaktan korkuyorum.
Ne zaman gözlerim ayrılık görse,
İşte o zaman,
Kurumuş güllerime aşkı okudum yine,
Bakışını arsızca mesken tuttu yüreğim.
Öyle dalıp kilime tekrar dokudum yine,
Nakışını fersizce mesken tuttu yüreğim…
Bir yol vardı ötede adımlarım gitmedi,
“andolsun ki, kuranı sizin anlayabilmeniz öğüt alabilmeniz için kolaylaştırdık,
içinizden idrak edecek/öğüt alacak yok mu?” (kamer 17-22-32-40)
Fikrimin gerçeğe
şaştığı noktada,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!