Ulu dilber burcunun,
kökünü incitmişsin,
Daha seni anarsam,
gök girsin kızıl çıksın!
Atam Oğuz kağanın,
ök’ünü incitmişsin,
Bu sevda ateşiyle, hasretin yaktı diye
Tükendim küle döndüm, harı gördü gözlerin
Gözlerim gözlerine, aşk ile baktı diye
Çelikten bir örümcek ağı ördü gözlerin
"Çekme cennetimin, pencerelerine perde;
kaldır göz kapaklarını"
Göklerden inzal olup, kalbimde yeminleşen,
Dilimi lâl eylemiş, bir ahitti gözlerin...
Gökyüzü emsal değil, öyle bir boşluk ki bu,
"Savrulduğum" bir "feza", gözlerinin içinde.
Bir parıldama değil, öyle bir loşluk ki bu,
"Kaybolduğum" bir "seza", gözlerinin içinde.
Kolları arkasından bağlanmış bir delinin,
(Kavuşamazlığın Şiiri)
Leylim,
Tüm âlemin sükût ettiği bir gecede,
yine isminle inliyor şimdi,
bu harabe kalbim...
Mercanlarla süslenmiş, dupduru bir denizden,
Saçıma meltem gibi, akışıdır hayalin...
Bir taç yapıp eliyle, bolluk denen gedizden,
Başıma çiğdem gibi, takışıdır hayalin...
Seninle kimliğime, kavuşup özgürleşen,
“Bazı kadınlar, aşkı beklerken
Meleklerin suskun tarafına dönüşürler.”
Züleyha ağlar.
Ama bu, gözden süzülen bir damla gözyaşı değil
Şu karanlık dünyamda sonumu bulmak için
Işığını sorayım idam etsinler beni
Cennet bilip kokunu, bir nefes almak için
Seni bir kez sarayım idam etsinler beni
Bir kanyonun içinde, derinlerde bir yerde;
Hapsolup karanlığa bir ışık arıyorum...
Cismini yok sayarak, merhem bulup her derde;
Benliği maverada, bir aşık arıyorum...
Belki de kayboldum ben, belki sizden beriyim,
Hayatın son faslında biçareyken ilacım,
Lokman hekim tasında, derman olsan istemem!
Bin pişmanlık içinde, yıkılırken miracım,
Affıma mühürlenen, ferman olsan istemem!
Âmayım; gözlerimle, ışığı yardığım an,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!