Bir kanyonun içinde, derinlerde bir yerde;
Hapsolup karanlığa bir ışık arıyorum...
Cismini yok sayarak, merhem bulup her derde;
Benliği maverada, bir aşık arıyorum...
Belki de kayboldum ben, belki sizden beriyim,
Hayatın son faslında biçareyken ilacım,
Lokman hekim tasında, derman olsan istemem!
Bin pişmanlık içinde, yıkılırken miracım,
Affıma mühürlenen, ferman olsan istemem!
Âmayım; gözlerimle, ışığı yardığım an,
bir leyl'in gözlerinde kaldı benim nazarım,
münzevi bir çığlık sardı her yanımı...
ayaklarımın kanla karışık bıraktığı;
izlerde arandım durdum...
Haramla abad olmuş üç kuruşluk hakkını,
Kimse helal etmesin, kalemim kırılırken,
Hakikatten bihaber, düzenbaz hukukunu,
Kimseler tüketmesin, kalemim kırılırken...
Haşa! İsyan etmek yok, Rabbimden inen hükme,
bir gün tavana gözlerin dalıp
bütün hayatını an be an, düşünüyorken,
kapı hiç vurulmadan içeri ölüm meleği girecek
ve onunla göz göze gelince anlayacaksın...
"küllü nefsun zaikatul mevt"
"Duası makbul olan bir aşkı, katletmek ihanetir"
Ağustos sıcağında, çatlamış toprak gibi,
Yağmuru umut edip, yandım kendi kendime...
Suyuna muhtaç olan, kurumuş yaprak gibi,
Ne zaman söz söylesen, cezbe kapılır ruhum,
Öyle dalıp sedana kendimden geçer gibi...
Sensiz kaldığım her an, sılam da kalır ahım,
Gurbet olur her yanım, yurdumdan göçer gibi...
Hasretin yoruyorken, isyan gelince dile,
bir kez olsun görsem seni,
dünya gözüyle, şöyle,,,
yüz yüze gelsem,
gözlerinin içinde kaybolsam beş dakika…
ellerine tutunsam,
Bedeninden evvel, ruhu da ölebilir insanın
Hiç bilmediğim şehirlerin, daha evvel hiç görmediğim, bilmediğim sokaklarının, karanlıkların da sabahladım… Bazen bir çöp kenarında, bir kartonun sıcağın da üşüdüm. Bazen, hiç bilmediğim otogarlar da; ahşap bankların üzerinde yıkıldım, uyanma saati belirsiz. Zulam da koynuma sarmaladığım bir şişe, cebimde bir paket tütün ve bir paket kibritti bütün varlığım…
Olsundu…
Güvenini yitirdikçe;
Bedeninden evvel ruhu da ölebilir insanın…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!