Yıkıldı
Gözlerine bakınca sesim titredi birden
Kurarken ilk cümlemi girizgâhım yıkıldı.
Karıştırdım yönümü, bir of çektim derinden,
Şaşırdım yol neresi güzergahım yıkıldı…
Zamanın gergefinde, yetim bir çocuk gibi,
Boşluğa bakıp daldım, hayallerimden cayıp...
Hiddetle koparılmış, tesbihte boncuk gibi,
Saçıldım, öyle kaldım, hayallerimden cayıp...
Hiç açmadı çiçekler, ne yazda ne baharda,
Hayrını görmediği, gençliğinin bahtını,
Kaybetmiş bir ihtiyar gibi; dalsın gözlerin...
Başında tacı ile, oturduğu tahtını,
Kaptırmış bir Şehriyar gibi; dolsun gözlerin...
Canından can bildiğin, evladın hasmın olsun,
Nefret denilen zehri,
zerk edip damarına,
Aşkın saf duygusundan,
haz almak istiyorsun,
Tebessüm o yüzünde,
eğreti bir maskeyken,
YÜZÜME BAK
Yağmur çisim çisim süzülüyor
arş-ı aladan aşağı.
Arz da bereket,
bulutlar da, vakur bir gülümseme var.
Toprak yağmur sonrası kokusuyla her yanı sarar
ZEMHERİ…
Bir kuru yaprak çıtırtısı mıydı?
Kalbinden gelen o eşsiz ses.
Yoksa ılık bir sahil rüzgârımı
Yüzüme vuran o eşsiz nefes.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!