Ne başı bellidir varlığın
Ne sonu bilinir yokluğun,
Sadece bir nefes ölümdür
Zamanın keyfinde her ömür;
Gene de en ulu şahlıktan sayarım
Boynumda bir atımlık şah damarım…
Gül bahçesinde sus pus kalmış züğürt bülbül
Aşk meleği süslem püslem pek zengin bugün;
Utandı bülbül
Sevgililer Günü derlenen
Pırlanta çalımlı gonca güllerden…
Utandı şiir
Sen var ya sen!
Hani yok mu o sendeki işveli endam
Şöyle salınarak geçsen önünden
Mutlak beyinsiz kalırdı
Rodin’in Düşünen Adam’ı…
Çaresiz inlerken kırık kalpler
Yuvarlandı yerler ve gökler
Yanık ruhlar yağdırdı bulutlar
Yalnızlık çığlarıydı göçen umutlar;
Böyle kıyamet günde bile
Evrensel manaya armağan
Şahane bir mucizedir insan,
Ne fark eder necedir yaradan
Mucize kendin bilmiş ki bu zaman
Tanrıların sus kalması da bundan…
Sorsan gönlüme aşk nedir
Der ki aşk ibadet gibidir
Nasıl ki ibadet içre Hakk’a teslim iman
Canana teslim gider kalbi elinde insan…
Duygusalın bilinci dünden talan
Ağlıyor mutluluk kahrından,
Esmer dumana çivili kafalar
Ateş suyu böğüren boğalar
Bangırdayan çalgılık
Ve sağırdan bir çığlık…
İçimdeki süper kahramanla kol kola
Ön kesip diklendik delikanlı pozunda
'Komşu kıza yan baktı' denilen oğlana;
Anlayınca benden sorulur mahalle
Kelebekler gibi yumuşadı hergele
Ağlayan çınarın dibinde
Beynim düşünce kalbime
Bir yaprak yeşil hüzünle
Cansuyum çekildi, Taksim Gezi’de.
İnsan insanın kurdu amma
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!