Serçe gibisin
Kapkaç içinde,
Tilki gibisin
Alacakaranlık içinde.
Kaderinden sayarsın deprem belasını
Sevinirsin kapınca kefen parasını
Haktan olaydı bahtı aşkın
İstanbul açardı her kadın
Penceresi sardunyadan,
Sen katmerli erguvan açardın fazladan.
Başka İstanbul çıkmaz bu dünyadan
Çözerken çileni kader
Bitmez yollara benzer
Alnında kırışan çizgiler;
Çatladıkça düşüncen
Çaresizce görürsün
Bir damla candım
Dürüldüm bölündüm
Dirildim irildim…
Kundaklayıp beslediler
İyi kötü büyüttüler
Ben daha doğmadan
Geleceği de yemiş anam babam
Bir de gelmiş diyorlar ki bana
Sen umut doğdun bahtımıza…
Bari bir kaktüs dikeydiler sineme
Karınca bile kararınca
Bir taş atar yuvadan
Çıkar dolanır rızkın peşinde
Şükreder emeğin kısmetine,
Oyalı çiçek yapar leylak bile
O da emek vermiş süslenmeye;
Para vermeyin cilalı taşlara
Ceviz ağacı dikin başıma
Kargalar cevizi severler
Ben de kargaları severim;
Aman aman vazgeçtim!
Ey kabir taşıma rahmet okuyan insan
Kanma kim dediyse dünya hâli yalan
Sersem olma gel sesime kulak ver uyan!
Hiç özlemedi ki cenneti Âdem ile Havva
Zaten cennet olmuştu onlara
Aşk içinde bu dünya…
Elsiz dilsiz bir varlık
Sineklenmiş uykuluk
Sanki ruhsuz bir mahlûk
Hele de beyinsiz bir kulluk!
Yaşanmaz ki böyle de mıymıntı
Feleğin çarkında umut kıyımlı…
Göçen umutlar çığladı alnından
Çatal dilli bıçaklar geçti bağrından…
Denize düşen kar tanesi,
Ateşe göçen karlı kayın,
Havada kalan yağmur damlası
Çaresiz yalnızlıktı her yanı…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!