Sen eğitimensin.
Hayatın eğitmeni,
Aktarıyorsun tecrübelerini.
Şimdi yeni tanıştığımız bir tecrübe,
Karşımızda her gün yine.
Hatırı sayılır biri,
" Robotik sisteme geçiyoruz? " dedi.
Harcayacak bizleri kimse düşünmedi.
Biz insanları kimse görmedi.
Bizleri işinden de etti.
" Kim ne harcayacak? " söylemeli.
" Okul " dedim.
Yine " Okul " diyeyim.
Dertli öğrenci Muharrem'le,
İş hayatındaki Muharrem'in,
Kafalarını bir tokuşturayım.
Öğrenci Muharrem sen derslerden yakındın.
İnsanlar arasındaki farka,
" Bireyciler ve toplumcular. " dedim.
Bu tarafta da öbür tarafta da,
Geçmişte toplumcular çoğunlukta.
Bireyciler azınlıkta.
Günümüzde bireyciler çoğunlukta.
Yirmilikken akraba emeklilere:
' Emekli olmak varmış. "
Dedim.
Nesnel cevabı yedim:
" Sen her emekliyi bizim gibi mi zannediyorsun? "
Sonra yaş otuz yedi oldu.
Okul hayatı bitti.
Hayallerle başladım bu yola.
Emtialar için kopan kıyameti gördüm.
Bu kıyameti koparanları da gördüm.
İnsanlık elden gitmiş.
Bir kıyamet kopacaksa bunun için kopsun.
Şimdiler yeni yeni enerji kaynakları aranıyor.
Bazen de yanı başında enerji kaynakları bulunuyor.
Sana bunlar bir telefonla,
Bir mesajla,
Ya da yolda görmeyle,
Geliyor.
Bu kavram 80’lerde,
Yani beraber bizimle,
Girdi sözlüklere.
O zaman para konulu,
Konuşuldu.
Hiç düşünülmedi.
Birkaç tane siyah beyaz fotoğrafım var.
Böyledir geçiş döneminde doğanlar.
Siyah beyaz dünya aslında bir rehberdir.
Alsan eline birkaç kare,
Ya da Facebook’ta uçurur kare kare.
Çelişki başlar onlara bakınca.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!