Sene 92,
Bilmem herkes ne bekledi.
Ne buldu sene 92.
Benim için hem hüzünlü,
Hem kebap yıl.
İlkokul bitmiş.
İlk Muharrem,
Kafasında kendine göre görüşleri olan,
Diğer ikisine göre yanlış olan,
Asla bunları kırmayan,
Kırsaydı hayatı bugün belki değişik olacak olan.
Bu düşünceleri uğruna,
Merhaba, vefakar ve cefakar çınar.
Filizlendirdiğiniz iki fidanı tek başına
Göğüs germişsin tüm zorluklara.
Yetiştirdin ya ulu çınar.
Biri öğretmen, biri memur,
Tek maaşla senelerce çekip çevirmişsin.
Karanlığın içindeyiz.
Belki yıllardır.
Belki aydınlığa doğru,
Bir kızıllık da oldu.
Ama kafalar göğe bakıyor.
Hepimiz tam bir aydınlık bekliyor.
Önce vatandı.
Sonra üstüne küçük dünyalar kuruldu.
Şimdi o dünyalar kendisinden değerli oldu.
İnsanlar anlamsız sevdalarının peşinden koşar oldu.
Unutma!
O olmadan gerisi temelsiz bir bina.
90’larda meşhur çocuğunun üstünden battaniyeyi alan kadını gördük.
ATV anahaberde gördük.
Bu ruh bizi kurtarır.
Bu ruh varsa kurtuluruz.
Kendi küçük dünyamızdan vazgeçebiliyorsak konuşalım.
Yok anam, babam,
" Heyo " deyip kepi havaya atalı,
Oldu on üç sene.
Ama sınıftan,
İSBF fakültesinden,
Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi bölümünden,
Kolumdan çekenler var.
Bizler özel sektör çalışanlarıyız.
Hepimiz ünvanlarımızın hastasıyız.
Kimimiz Sales-Trainee, kimimiz Management-Trainee,
Hepimizin kalbinde yatar Chief-Executive-Officer olma hayali.
Genel işleyişte ilkemiz başarıda, ben başarısızlıkta onlar.
Ben başardım, orayı ben kurdum vs.
Geçmişe bakınca birçok insan,
Olduğundan büyük göründü.
Ama bir tek kişi için,
Zaman sanki durdu.
Hiç akmadı.
O kişi aşağıda kıvrılan saçlarıyla,
Kulluktan vatandaşlığa ilk adım,
Sayesinde oldu kazanımlarım.
Değeri kuşaklar boyu bilinsin diye,
Atatürk etti hediye.
Yeni filizlenen nesillere,
Cumhuriyet ışığında büyüsünler diye,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!